گرامافون (gramophone) وسیله ای است که صدا های ضبط شده روی دیسک که روی دستگاه می چرخد از آن پخش می شود. این وسیله اولین بار روی یک دیسک مسطح ارائه شد که صدا را ضبط کرده و آن را پخش می کرد. قبل از اختراع آن، پرکاربرد ترین سیستم، فونوگراف بود که از یک سیلندر استفاده می کرد. از اواخر قرن ۱۶ تا اواسط دهه ۱۹۵۰، گرامافون محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرد.
یک مرد آلمانی – آمریکایی به نام امیل برلینر که بین سال های ۱۸۵۱ تا ۱۹۲۹ زندگی می کرد؛ به عنوان مخترع گرامافون معرفی شد و توانسته بود فونوگراف اختراع شده توسط توماس آلوا ادیسون را کمی ارتقا بدهد و به اختراع گرامافون برسد. گرامافون نه تنها ویژگی های اصلی فونوگراف را داشت، بلکه یک دستگاه کپی شده بسیار عالی بود و نقص ها و کمبود های فونوگراف را نیز برطرف کرده بود. فونوگراف اولین وسیله ای بود که به کاربران امکان ضبط صدا را می داد اما محدودیت هایی هم داشت، به همین دلیل با تغییراتی در طراحی آن توانستند عملکردش را بهبود ببخشند.
بدترین نوع محدودیت هایی که برای این دستگاه وجود داشت، این بود که امکان تولید کپی زیاد از یک صوت خاص نبود. شاید امروز برای تان باور سخت باشد اما موزیسین هایی که می خواستند کار خود را با فونوگراف ضبط کنند، باید چندین بار کار را می خواندند تا بالاخره کپی از آن بیرون بیاید اما گرامافون دیگر این سختی را نداشت و توانسته بود در این مورد موفق ظاهر شود .
دیگر فواید گرامافون نسبت به نسخه قبلی خود این بود که هزینه تولید کم تری داشت و مکانیسم آن نیز پیچیدگی کم تری داشت. در نتیجه استفاده از آن راحت تر بود و تا زمانی که وسایلی مثل لپ تاپ، واکمن یا ام پی تری پلیر روی کار بیاید، از آن استفاده می کردند و کاربرد آن گسترده شده بود.
گرامافون یک صفحه چرخان دارد که باعث چرخش دیسک می شود. یک سوزن از آن رد می شود که دیسک را حرکت می دهد و لرزش هایی را ایجاد می کند.
گرامافون های اولیه که تولید شده بودند، به گونه ای بودند که؛ در آن فرد مورد نظر باید خودش صفحه را می چرخاند تا ضبط انجام شود و سیستم های اتوماتیک بعدا روی کار امدند که از انرژی محیط استفاده می کردند و صفحه را به طور مداوم بدون دخالت دست می چرخاندند که این یک پیشرفت برای تکنولوژی محسوب می شد و رقابت را بین فونوگراف و گرامافون بیشتر می کرد . بعد از آن مخترعان کامپیوتر، تلویزیون و حتی موبایل سعی کردند که از چیز هایی مثل گرامافون الگو برداری کنند و اختراع خود را پیشرفته تر نمایند .
اما از گرامافون درپ دست برنمی داشتند و همیشه ویژگی های آن را ارتقا می دادند. تا جایی که توانسته بودند قابلیتی به آن بدهند که بتواند یک آهنگ چهار دقیقه ای هم به راحتی ضبط کند. به طور خلاصه می توان گفت که گرامافون یک وسیله ضبط صوت است که در طول زمان پیشرفت کرده و اکنون انواع دیجیتالی آن در دسترس است .
ویدیوی معرفی گرامافون
