جان لنون، خواننده و ترانه سرای مشهور انگلیسی بود که گروه بیتلز را تأسیس کرد. این گروه بر موسیقی جهان تأثیرات بسیار مثبتی گذاشته است و موجب افزایش بافت تاریخی موسیقی عامه پسند در سراسر دنیا شده است.
- نام: جان وینستون لنون
- تاریخ تولد: ۹ اکتبر ۱۹۴0
- تاریخ مرگ: ۸ دسامبر ۱۹۸0
- تحصیلات: کالج هنر لیورپول
- محل تولد: لیورپول انگلستان
- محل فوت: نیویورک
جان لنون که بود؟
جان لنون نوازنده ای بود که در سال 1957 با پل مک کارتنی ملاقات کرد و از او برای پیوستن به گروه موسیقی اش دعوت کرد. این دو به همراه هم، موفق ترین مشارکت ترانه سرایی در تاریخ موسیقی را رقم زدند. لنون در سال 1969 بیتلز را ترک کرد و بهمراه همسرش یوکو اونو و افراد دیگر، آلبوم هایی منتشر کرد. وی در 8 دسامبر 1980، به دست یکی از هواداران سابقش به نام مارک دیوید چپمن کشته شد.
اوایل زندگی
جان وینستون لنون، خواننده و ترانه سرای مشهور، در 9 اکتبر 1940 در زمان حمله هوایی آلمان در جنگ جهانی دوم، در لیورپول مرسی ساید انگلیس متولد شد.
پدر و مادر لنون زمانیکه او چهار ساله داشت از هم جدا شدند. لنون در نهایت با عمه اش میمی زندگی کرد. پدر لنون یک دریانورد بازرگان بود. او در هنگام تولد پسرش حضور نداشت و بسیاری از فرزندان خود را در کودکی نمی دید.
مادر لنون جولیا نام داشت که دوباره ازدواج کرد اما به طور منظم با جان و میمی ملاقات می کرد. او به لنون یاد داد که چگونه بانجو و پیانو بنوازد و اولین گیتار را برای او خرید. جولیا در ژوئیه 1958 توسط ماشین یک افسر پلیس زیر گرفته و کشته شد. مرگ وی برای لنون، بسیار سخت و ناراحت کننده بود.
لنون از زمان کودکی بسیار شوخ طبع بود و معمولا خود را به دردسر می انداخت. او در کودکی و بزرگسالی از کشیدن چهره ها لذت می برد. معلمان مدرسه ای که لنون در آنجا تحصیل می کرد، می دانستند که لنون با وجود اینکه نمرات خوبی کسب نمی کند، از استعداد هنری زیادی برخوردار است و می تواند به کالج هنری برود.
تشکیل بیتلز
لنون 16 ساله با دیدن اجراهای نفس گیر الویس پریسلی در صحنه راک، به موسیقی علاقمند شد و از او الهام گرفت. لنون در 6 ژوئیه 1957 در یک جشن کلیسا با پل مک کارتنی ملاقات کرد. وی از مک کارتنی برای تشکیل یک گروه دعوت کرد و سرانجام این دو یکی از موفق ترین همکاری های ترانه سرایی در تاریخ موسیقی را رقم زدند.
یک سال بعد مک کارتنی، جورج هریسون را به لنون معرفی کرد. پس از آن هریسون و دوست دانشکده هنرش استوارت ساتکلیف، نیز به گروه لنون پیوستند. این گروه با چندین درامر کار کردند و سرانجام در سال 1960 با پیت بست همکاری نمودند.
اولین ضبطی که آنها انجام دادند، “That’ll be the day” نام داشت که توسط بادی هالی در سال 1958 نوشته شده بود. این گروه نام های مختلفی را برای خود برگزید و سرانجام عنوان “بیتلز” را برای خود انتخاب کردند. لنون بعدها به شوخی گفت که او در خواب مردی را دیده که به او گفته است: “شما از امروز به بعد بیتلز هستید!”.
بیتلزها در سال 1961 توسط برایان اپستین در کلوبCavern لیورپول (که در آنجا به طور منظم در حال اجرای برنامه بودند)، کشف شد. اپستین به عنوان مدیر جدید این گروه، با EMI قرارداد بست. این گروه با درامر جدید خود، رینگو استار (ریچارد استارکی) و جورج مارتین به عنوان تهیه کننده، اولین تک آهنگ خود با نام “Love Me Do” را در اکتبر 1962 منتشر کردند. این ترانه در رتبه 17 جدول بریتانیا قرار گرفت.
لنون تک آهنگ بعدی این گروه با نام “Please Please Me” (لطفا مرا خشنود کن) را نوشت که در درجه اول از “روی اوربیسون” الهام گرفته بود. این آهنگ گروه بیتلز، در رتبه ی برتر چارت های موسیقی بریتانیا قرار گرفت. بیتلز با انتشار مگاهیت هایی مانند “She Loves You” و “I Want To Hold Your Hand” به محبوب ترین گروه موسیقی بریتانیا تبدیل شد.
لنون در آگوست سال 1962 با “سینتیا پاول” ازدواج کرد. این زوج صاحب یک پسر به نام جولین شدند که به اسم مادر لنون نامگذاری شد. اما این ازدواج دوام زیادی نداشت و این دو در سال 1968 طلاق گرفتند. وی سال بعد و در 20 مارس 1969، با یک هنرمند ژاپنی-آمریکایی بنام “یوکو اونو” که در نوامبر 1966 در گالری Indica ملاقات کرده بود، ازدواج کرد و از او نیز صاحب یک پسر بنام شان شد.
بیتل‌مانیا
بیتلز اولین گروه بریتانیایی بود که در سال 1964 در ایالات متحده شروع به فعالیت گسترده کرد. این فعالیت با حضور در برنامه The Ed Sullivan Show (نمایش اد سالیوان) در 9 فوریه 1964 آغاز شد. بیتل‌مانیا اولین آلبوم منتشر شده از گروه بیتلز در کشور کانادا بود که شامل Rolling Stones و Kinks بود. بیتلز در سال 1964 پس از حضور در نمایش اد سالیوان، برای فیلمبرداری از اولین فیلم خود ” A Hard Day’s Night” (شب یک روز سخت) به انگلیس بازگشت و خود را برای اولین تور جهانی آماده کرد.
دومین فیلم بیتلز، Help! نام داشت که در سال 1965 اکران شد. در ماه ژوئن، هر چهار عضو بیتلز موفق به دریافت رتبه ی امپراتوری بریتانیا از سوی ملکه الیزابت دوم شدند. در آگوست 1965، بیتلز در مقابل 55600 هوادار در استادیوم شی نیویورک کنسرت اجرا کرد و رکورد جدید بیشترین مخاطبان کنسرت در تاریخ موسیقی را به ثبت رساند. پس از این که بیتلز در سال 1965 به انگلستان بازگشت، آلبوم “Rubber Soul” (روح پلاستیکی) را ضبط کرد که با موفقیت بسیار زیادی همراه بود. مجله رولینگ استون در سال ۲۰۱۲، این آلبوم را در بین ۵۰۰ آلبوم برتر جهان در تمام دوران موسیقی در رتبه ۵ قرار داد.
جان لنون در مصاحبه ای گفته بود که “گروه بیتلز اکنون محبوب تر از عیسی است”. این اظهارات باعث محکومیت این گروه از سوی افراد مذهبی و آتش زدن آلبوم های ضبط شده آنها در بخش هایی از ایالات متحده شد. بیتلز پس از کنسرت 29 آگوست 1966 در پارک Candlestick سانفرانسیسکو تور خود را رها کرد.
اعضای گروه پس از یک استراحت طولانی به استودیو بازگشتند تا صدا و کار خود را مجددا گسترش دهند. اولین کار آنها تک آهنگ “Penny Lane / Strawberry Fields Forever” بود که از آلبوم ” Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (گروه کلوپ بی کسان گروهبان فلفل) بود و به عقیده بسیاری بزرگترین پروژه راک در تاریخ موسیقی جهان بشمار می رفت. این آلبوم، از پر فروش ترین آلبوم های موسیقی منتشر شده بشمار می آید که برنده چهار جایزه ی گرمی و جوایز زیاد دیگری شده است.
از هم پاشیدن بیتلز
پس از آنکه مدیر برنامه های بیتلز، برایان اپستاین در 27 اگوست 1967 در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر به طور ناگهانی درگذشت، این گروه ضربه بزرگی را متحمل شد. بیتلز که با مرگ اپستاین متزلزل شد، تحت هدایت مک کارتنی دوباره به جلو حرکت کرد و آهنگ Magical” Mystery Tour” را منتشر کرد که تیتراژ یک فیلم تلویزیونی با همین نام بود. پس از آن آهنگ “I Am The Walrus” لنون منتشر شد که رمزآلودترین کار گروه تاکنون بوده است.
Magical Mystery Tour نتوانست موفقیت تجاری زیادی کسب کند و پس از آن بیتلز به مدت دو ماه در اوایل سال 1968 به هندوستان رفت و به کارهایی مانند مدیتیشن و تکنیک های ماهاریشی ماهش یوگی پرداخت. اعضای بیتلز از افزایش تسلط مکارتنی بر جنبه های موسیقی و اقتصادی گروه ناراحت شده بودند. در نوامبر 1968 White Album یا آلبوم دو طرفه (که به آن آلبوم سفید نیز گفته می شود) را منتشر کردند که جهت های متفاوت آنها را به نمایش می گذاشت.
در این زمان، همکاری لنون با همسر دومش اونو، باعث ایجاد تنش های جدی در گروه شد. اونو تقریبا همیشه حتی در زمان اجراهای گروه، همراه جان بود و آوردن همسر یا دوست دختر به مکان ضبط، برخلاف قوانین بیتلزها بود. همین امر نیز عاملی دیگری برای از هم پاشیدن گروه بیتلز بود.
لنون درست پس از پایان ضبط آلبوم ابی رود ( Abbey Road)، در سپتامبر 1969 بیتلز را ترک کرد. خبر فروپاشی گروه مخفی نگه داشته شد تا اینکه مک کارتنی نیز در آوریل 1970 و یک ماه قبل از اینکه گروه بیتلز Let It Be را منتشر کند، جدایی خود را اعلام کرد.
آلبوم انفرادی جان لنون
اندکی پس از فروپاشی بیتلز در سال 1970، لنون اولین آلبوم انفرادی خود با نام Plastic Ono Band را منتشر کرد که بسیار زیبا و دلنشین بود. او این پروژه را با فیلم Imagine در سال 1971 دنبال كرد، كه از نظر تجاری موفق ترین و تحسین شده ترین تلاش های لنون پس از بیتلز محسوب می شد. پس از آن تیتراژ شماره 3 این آلبوم، در فهرست بهترین آهنگ های مجله رولینگ استون قرار گرفت.
لنون یک ماهیت سرکش و شوخ طبع در موسیقی داشت. کارها و مصاحبه هایی که با او می شد، وی را یک فعال سیاسی بحث برانگیز نشان می داد. او به همراه همسرش اونو در سال ۱۹۷۱ به شهر نیویورک نقل مکان کرد، اما بطور مدام توسط دولت نیکسون تهدید به اخراج می شد. به لنون گفته شد که به دلیل محکومیت ماری جوانا در سال 1968 در انگلیس، او را از کشور بیرون می کنند اما خودش معتقد بود که انتقاد از جنگ ویتنام و دولت ریچارد نیکسون بود که به اخراج یا تبعید وی از خاک آمریکا منجر میشد. دو سال پس از استعفا نیکسون در سال 1976، به لنون اقامت دائم ایالات متحده اعطا شد.
لنون در سال 1972 و در حالی که برای ماندن در آمریکا می جنگید، برای کمک به کودکان معلول ذهنی در مدیسون اسکوئر گاردن در شهر نیویورک به اجرای برنامه پرداخت و به برقراری صلح ادامه داد. مهاجرت جان، به رابطه و ازدواج او با اونو لطمه وارد کرد و آن دو در پاییز 1973 از هم جدا شدند. لنون به لس آنجلس رفت و در یک مهمانی، معشوقه ای به نام می پانگ گرفت. پس از آن موفق به انتشار آلبوم های مشهوری از جمله Mind Games (1973)، Walls and Bridges (1974) و Rock ‘n’ Roll (1975) شد. در این مدت لنون با ستارگانی مانند دیوید بویی و التون جان همکاری کرد.
لنون و اونو در سال 1974 باهم آشتی کردند و او در سی و پنجمین سالگرد تولد لنون (9 اکتبر 1975) تنها فرزندشان “شان” را به دنیا آورد. اندکی پس از آن، لنون تصمیم گرفت تا حرفه موسیقی را رها کند و تمام توجه خود را به همسر و خانواده اش اختصاص دهد.
مرگ
لنون در سال 1980 و با آلبوم Double Fantasy و تک آهنگ موفق “(Just Like) Starting Over” به دنیای موسیقی بازگشت. وی به طرز غم انگیزی و تنها چند هفته پس از انتشار آلبوم، توسط یکی از طرفداران دیوانه و قدیمی اش به نام مارک دیوید چپمن، چندین بار در مقابل مجتمع آپارتمانی خود در شهر نیویورک، مورد اصابت گلوله قرار گرفت. لنون در 8 دسامبر 1980 در بیمارستانی در شهر نیویورک در 40 سالگی درگذشت.
ترور لنون تأثیر عمیقی بر فرهنگ موسیقی پاپ گذاشت و این تاثیر همچنان دارد. به دنبال این واقعه تلخ، میلیون ها نفر از طرفداران جان در سراسر جهان عزادار شدند. مرگ نابهنگام لنون هنوز هم غم و اندوه عمیقی را در سراسر جهان برانگیخته است زیرا او همچنان مورد تحسین نسل های جدید و طرفداران خود است. لنون پس از مرگ در سال 1987، به تالار مشاهیر ترانه سرایان و در سال 1994، به تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد.
1 اثر معروف و یک مستند عالی از جان لنون
