رحمت الله بدیعی متولد ۱۳۱۵ در کاشان، نوازنده ویولن، کمانچه و قیچک است. رحمت الله بدیعی، یکی از چهره های پر توان شناخته شده موسیقی سنتی ایران و از بهترین شاگردان ابوالحسن صبا است که سالها در کنار فرامرز پایــور به حفظ موسیقی اصیل ایران از گزند آلودگی های آن زمان پرداختند. در این مقاله به طور مختصر به بررسی زندگی این هنرمند والا خواهیم پرداخت.
زندگینامه رحمت الله بدیعی
رحمت‌الله بدیعی در سال ۱۳۱۵ در کاشان متولد شد. اولین آموزش های موسیقی را با ساز نی نزد پدربزرگش آغاز کرد و بعد از علاقمندی به ساز ویولن، آموختن ویولن کلاسیک را نظر روپیک گریگوریان آغاز کرد. در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان عالی موسیقی گردید و دیپلم خویش را در این مؤسسه دریافت نمود. او همچنین در طی مدت تحصیلش در هنرستان موسیقی در کلاس ابوالحسن صبا نیز شرکت می نمود و مدت ۵ سال شاگرد ایشان بود.
رحمت الله بدیعی در دهه ۴۰ را احتمالا می توان تکنیکی ترین نوازنده ویولن ایرانی دانست که غیر از این سبک ویولن نوازی، قادر به اجرای قطعات مشکل ویولن کلاسیک غربی نیز بوده است و همزمان در هنرستان هم به تدریس ویولن ایرانی و هم ویولن کلاسیک می پرداخته است. رحمت‌الله بدیعی، از سال دهم تحصیل برنامه‌هایی را در رادیوی ایران اجرا نمود و پس از گرفتن دیپلم، همکاری خود را با ارکستر گلها آغاز کرد.
وی در سال ۱۳۳۸ شمسی با «منیره حقجو» ازدواج نمود که ثمره این ازدواج، دو فرزند به نام‌های پریسا بدیعی (ذبیحی مقدم) و ترانه بدیعی (پارسا) است. پریسا بدیعی دختر او بعده ها خود نوازنده توانمندی در ویولن کلاسیک غربی و ایرانی شد.
فعالیت هنری رحمت الله بدیعی
بدیعی پس از ورود به گروه سازهای ملی به سرپرستی فرامرز پایور، همکاری مداومی را با این ارکستر انجام داد و از اوایل دهه ۵۰ به کمانچه نوازی هم روی آورد و همینطور از اولین نوازندگانی بود که با قیچک های ساخته شده توسط ابراهیم قنبری مهر به اجرا پرداخت.
وی در دهه های ۴۰ و ۵۰ بسیار پر کار بود و غیر از همکاری با ارکستر سازهای ملی وزارت فرهنگ و هنر به سرپرستی فرامرز پایور، در هنرستان موسیقی ملی نیز به تدریس اشتغال داشت و دو سال نیز سرگروه (مایستر) ارکستر انجمن جوانان دوستدار موسیقی (ژونس موزیکال) به سرپرستی شاگرد ویولن خود، علی رهبری بود. بدیعی مدت ۲۰ سال کارمند وزارت فرهنگ و هنر بود و مدت ۲۳ سال در هنرستان عالی موسیقی سازهای ویولن، کمانچه و قیچک را تدریس نمود.
او در سال ۱۳۵۳ تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و در سال ۱۳۵۸ لیسانس خود را از هنرستان عالی موسیقی دریافت نمود.
در سال ۱۳۵۸، وی آخرین کنسرت خود را با گروه پایور با صدای محمدرضا شجریان اجرا کرد که با عنوان «راز دل» منتشر شد و بعد از آن به هلند مهاجرت کرد و در ارکستر سمفونی استان شمالی هلند (the Northern States in Holland) استخدام شد. وی در این ارکستر از سال ۱۹۷۹ تا سال ۱۹۹۹ خدمت کرد و بازنشست شد. او سالها در این ارکستر در جایگاه آسیستان مایستر به خدمت مشغول بود.
پس از پایان بازنشستگی وی به اجرا و ضبط آثار ابوالحسن صبا پرداخت که بعضی از آنها تا آن زمان چه از نظر تکنیک اجرایی و چه کیفیت ضبط، به ثبت نرسیده بود. این مجموعه توسط انتشارات سرود منتشر شد.
شیوه نوازندگی رحمت الله بدیعی
ویلون نوازی بدیعی در دهه های 40 و 50 مصداق مصوت و مصور، ویلون نوازی استاد وی ابوالحسن صبا بود، استادی که پنج سال در محضرش آموخت و خود پنجاه سال خدمت ساقی گری با ما نهاد.
بدیعی در همان دهه ها، یگانه نوازنده ای بود که سبک و اسلوب ویلون نوازی استادش صبا را دور از هر تغییر و تحریفی حفظ کرد و به نسل های آتی انتقال داد. البته به واسطه ارتقاء امکانات و تمهیدات ویلون نوازی در زمانه بدیعی نسبت به زمانه استادش، به مراتب تکنیک ویلوننوازی بدیعی ارتقاء پیدا می کند؛ زیرا وی از معدود نوازندگان ذولسانین (دو فرهنگه) است که در دو عرصه موسیقی ایرانی و کلاسیک تبحری بینظیر دارد.
آثار معروف رحمت الله بدیعی
برای دانلود هر اثر روی آن کلیک کنید تا وارد صفحه دانلود شوید:
- گله دارم، شتربانا (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
- نگاه گرم تو (زندگی) (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
- اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور (باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی)
- راز دل (باصدای استاد محمدرضا شجریان)
- هم‌نوازی استادان (آلبوم)
- حدیث مهر
حرف آخر و یک اثر بی نظیر از استاد
بدیعی هم اکنون در هلند ساکن است وهمچنان فعالیت هنری خود را ادامه میدهدو علاوه بر جمع آوری آثار استاد صبا، به تربیت هنرجوهای علاقه مند به ویولن نوازی آموزش میدهد.
