هیپ هاپ (به انگلیسی hip hop) فراتر از یک ژانر است. در واقع یک جنبش فرهنگی است که موسیقی، شعر، رقص، هنر، مد و فلسفه سیاسی را فرا می گیرد. بسیاری از مردم رپ و هیپ هاپ را مترادف با هم می دانند در حالی که به معنای دقیق تر، هیپ هاپ یک جنبش فرهنگی است که موسیقی هم جز آن است اما رپ؛ یک نوع تکنیک خاص موسیقی است که اغلب در موسیقی هیپ هاپ استفاده می شود.
طبق نظر پیشکسوت هیپ هاپ، آفریکا بامباتا، این سبک چهار رکن دارد:
- رپ کردن (MC کردن) یک نوع سبک آواز خوانی است که از ریتم و متن ترانه در آن استفاده می شود اما معمولا ملودی ندارد. این سبک خیلی شبیه آوازخوانی مرسوم که ملودی دارد، نیست و بیشتر مثل این است که با یک بک بیت، از روی شعر می خوانید. در واقع اصطلاح ” رپ ” از اصطلاح عامیانه “حرف زدن” در دهه 1970 نشات می گیرد. یعنی رپ کردن را می توان نوعی صحبت کردن، از روی شعری خواندن یا سخنرانی کردن دانست. با شکوفایی فرهنگ هیپ هاپ، کلمه ” رپ ” تعریف اختصاصی تری پیدا کرد. امروزه رپ کردن بخش متمایزی از موسیقی هیپ هاپ (البته نه همه آن) است.
- تِرن تیبلیسم یا دی جی گری روشی برای ساخت موسیقی با یک صفحه گردان است. یک DJ با استفاده از رکورد های تولید شده توسط سایر هنرمندان، صدا ها را با هم ترکیب و میکس کرده و موسیقی را برای خلق یک اثر هنری جدید دست کاری می کند. در گذشته دی جی با حرکت دادن دست روی دستگاه ترن تیبل سرعت صدا هایی که پخش می شدند را کم یا زیاد می کرد اما این روز ها دی جی ها از ابزار دیجیتال برای ایجاد نوعی مشابه صدا استفاده می کنند.
- رقص بریک (BBoy/BGirling) سبک رقص آکروباتیک و به لحاظ جسمی چالش برانگیز است که فقط تعداد کمی از افراد روی آن تسلط دارند. رقص بریک از ابتدای شکل گیری فرهنگ هیپ هاپ جز بخش های اصلی آن بوده است اما از آن جا که یادگیری آن بسیار دشوار است، مثل جنبه های دیگر هیپ هاپ محبوبیت کسب نکرده است.
- هنر خیابانی یا گرافیتی هنری تصویری است که معمولاً به کمک نقاشی با اسپری خلق می شود. البته همه نقاشی های دیواری مربوط به فرهنگ هیپ هاپ نیستند ، اما جنبش هیپ هاپ سبک گرافیتی منحصر به فردی را ایجاد کرد که سریعا قابل تشخیص است.
ویژگی های موسیقی هیپ هاپ
ویژگی اصلی اکثر موسیقی های هیپ هاپ، تعامل بین خواننده رپ و ضرب آهنگ ( بیت) است. بیت ها معمولا با کمک ابزار های الکترونیکی و یا نمونه های ضبط شده قدیمی ساخته شده اند. هنرمندان هیپ هاپ اغلب در طول اجرای شان ساز فیزیکی نمی نوازند. خلاقیت آن ها با ترکیب کردن بیت ها و ملودی های مختلف با هم برای رسیدن به صدای درست، خودش را نشان می دهد.
همه آن ها یک بیت محرک و پیوسته دارند و در بیشتر اوقات از کم ترین مقدار پیچیدگی موسیقیایی برخوردارند تا رپر از اتفاق اصلی حواسش پرت نشود .
رپ یکی از بارزترین جنبه های هیپ هاپ است. رپر ها برای بیان منظورشان از ریتم، شعر و لحن آوازی استفاده می کنند. تفاوت بین بهترین خواننده های رپ با ” جریان ” خاص خودشان است که مشخص می شود. جریان راهی برای در هم آمیختن کلمات به هم است بدون این که رپر تپق زده و یا زبانش بند بیاید. رپر ها همچنین با توجه به نیاز های خلاقانه آهنگ، به شدت بلند و خشن فریاد می زنند یا با انجام تحریر های آرام در صدای شان تغییر ایجاد می کنند.
راز یک رپ خوبی چیزی فراتر از موسیقی است. برای این که آن را بهتر بفهمید، واقعاً باید فن شاعری و بیان را درک کنید. رپر های بزرگ عمدتا از تکنیک های شعر گفتن مثل قافیه میان سطری، وزن و حرف دو پهلو استفاده می کنند. طرفداران رپ به هر کلمه ای متوسل می شوند و با دقت محتوای متن ترانه را حتی وقتی که سر ضرب می رسند، آنالیز می کنند.
تاریخچه هیپ هاپ از کجا سرچشمه می گیرد؟
ژانر هیپ هاپ در دهه 1970 در مهمانی های محله ای در شهر نیویورک به وجود آمد، که در آن دی‌جی ها برای بیت گرفتن از آهنگ های فانک، سول، R&B و دیسکو شروع به جدا کردن قطعات پرکاشن کردند. این آهنگ ها بر اساس ” بریک بیت ” یا الگوی تکرار شونده درام دی جی ساخته می شد. ریتم های هیپ هاپ اولیه و ریف های (نمونه شده) اساسا از موسیقی فانک گرفته شده بودند.
هیپ هاپ از چه ژانری آمده است؟
همان طور که گفته شد؛ رپ در اوایل دهه 1970 از دل شهر نیویورک بیرون آمد و دی‌جی ها شروع به جدا سازی قطعات پرکاشن آهنگ های فانک، سول و دیسکو کردند و آن ها را تبدیل به “بریک بیت” کردند. MC کار ها یا همان مجلس گردان ها که وظیفه معرفی دی جی ها و پرانرژی نگه داشتن جمعیت را داشتند، بین آهنگ ها صحبت و شوخی می کردند و به طور کلی با مخاطبان تعامل داشتند.
پاسخ به سوالات رایج کاربران
تعریف موسیقی هیپ هاپ چیست؟
موسیقی هیپ هاپ یک ژانر موسیقی است که از یک موسیقی ریتمیک تلطیف شده که در اصل توسط دی جی هایی که قطعات پرکاشن آهنگ های محبوب را جدا و گاهی اوقات از دو صفحه گردان برای طولانی کردن این قطعات استفاده می کنند، ساخته شده است. موسیقی هیپ هاپ معمولا با رپ که نوعی حرف زدن موزون و قافیه دار است ، همراه می باشد .
چه کسی اولین بار هیپ هاپ را شروع کرد؟
دی جی کول هرک (DJ Kool Herc)
هیپ هاپ چطور متولد شد؟
در سال 1973، دی‌جی کول هرک صفحه های گردانش را راه اندازی کرد و تکنیکی را در یک مهمانی خانگی در برونکس جنوبی معرفی کرد که کاملا با موسیقی که اکثر مردم با آن آشنایی داشتند، متفاوت بود. توانایی او برای سوئیچ کردن از یک آهنگ به آهنگ دیگر و همین طور جدا سازی و تکرار قطعات موسیقی منجر به کشف ژانر هیپ هاپ شد.
زیر ژانر ها و نمونه های هیپ هاپ
1- هیپ هاپ کلاسیک / هیپ هاپ ساحل شرقی ( دهه های1970 تا 1980)
آهنگ The message از گرندمستر فلش
هیپ هاپ در اواخر دهه 1970 در نیویورک به عنوان یک جنبش نوپا شکل گرفت. ایده های اصلی موسیقی هیپ هاپ مخصوصا در زمینه رپ، از موسیقی فانک، R&B و موسیقی الکترونیک اولیه نشات گرفت. این سبک از نظر غنایی، روی موضوعات اجتماعی متمرکز شده بود که هنوز هم در هیپ هاپ مدرن مخصوصاً جنبش ” آگاهانه ” موضوع مهمی است. البته جریان اصلی هیپ هاپ در دهه های 1990 و 2000 به سمت مضامین خود محورانه ای مثل پول، ماشین و سبک زندگی سوق پیدا کرد.
سبک آوازی در هیپ هاپ کلاسیک بسیار ساده تر و یکنواخت تر از هیپ هاپ مدرن است. اگر در آهنگ گرندمستر فلش دقت کرده باشید ، متوجه می شوید که چطور به جای تغییر چیز ها در هر ورس، از بیت پیوسته و یک نواختی در صدایش استفاده می کند. در اصطلاح موسیقی به این حالت استکاتو می گویند.
هنرمندان برجسته
- Grandmaster Flash & the Furious Five
- آفریقا بامبااتا
- گروه Run-DMC
- Doug E Fresh
2- هیپ هاپ ساحل غربی
آهنگ Gin & Juice از اسنوپ داگ
ریشه هیپ هاپ به نیویورک بر می گردد و تا به امروز اکثر خوانندگان رپ از سواحل شرقی به ویژه نیویورک پا به این عرصه گذاشته اند . اما همیشه تعداد انگشت شماری از بدعت گذاران هیپ هاپ مثل اسنوپ داگ و توپاک شکور متعلق به ساحل غربی بوده اند . هیپ هاپ ساحل غربی در کل با بی بند و باری بیشتری همراه است و متن ترانه ها خشن تر و مشاجره آمیزتر هستند. گروه رپ لس آنجلس NWA با شعر های پرخاشگرانه شان که بازتاب دهنده دنیای خشنی است که اولین بار رپ در آن جا متولد شد، باعث به وجود آمدن جنجال می شد.
سایر هنرمندان ساحل غربی نقش عمده ای در موفقیت تجاری هیپ هاپ داشته اند. آهنگ به شدت موفق Gin & Juice اسنوپ داگ در سال 1994 به نوعی انتقال هیپ هاپ کلاسیک به مدرن را نشان می دهد. به شیوه استفاده اسنوپ از صدایش توجه کنید. او به جای صدای کوبه ای استکاتو گرند مستر فلش، سبک رپ کردن ریتمیک و روان تری دارد. او همچنین از یک ” قلاب ” ملودیک که نماد موسیقی پاپ است استفاده می کند. این آهنگ یک کورس مشخص دارد که به جای رپ کردن خواننده این بخش را می خواند : “Rollin down the street … “. این نوع ساختار آهنگ برای به محبوبیت رساندن بیشتر هیپ هاپ در آن زمان ضروری بود.
3-تِرَپ
آهنگ Panda از دیزاینر
ترپ یک ژانر سنگین و شدیدا بی پرده و ملودیک از هیپ هاپ است که از جنوب نشات می گیرد. نام آن از Trap house یا خانه های فرسوده ای گرفته شده که معتادان در آن مواد مخدر خریداری و استعمال می کردند ( ترپ یعنی” دام ” اعتیاد به مواد مخدر ). ترپ با حس خشم تدریجی و باس سنگینی همراه است و به وفور در آن از صداهای کلید مینور استفاده می شود.
در چند سال گذشته محبوبیت ترپ افزایش یافته است زیرا هنرمندان بیشتری ملودی های غم انگیزش را با انرژی جنون آمیز موسیقی رقص الکترونیکی (EDM) میکس می کنند. ترپ EDM همان طور که شناخته شده ، ژانر در حال رشد هیپ هاپ است. بسیاری از آهنگ های آن فقط با ساز هستند یعنی فقط یک ضرب و ملودی الکترونیکی بدون این که کسی بخواند و وکالی در کار باشد، پخش می شود بنابراین برخلاف اکثر زیرشاخه های هیپ هاپ، این یکی همیشه با رپ کردن همراه نیست!
هنرمندان برجسته
- Waka Flocka Flame
- فیوچر
- دیزاینر
- CryJaxx
