بعد از تجربه پیامد های مالی منفی در سال 2020 به دلیل همه گیری کووید-19، به نظر می رسد که صنعت موسیقی الکترونیک جهانی با برگشت اجرا های زنده دوباره احیا شده اند. در سال 2021، ارزش این صنعت به بالای 6 میلیارد دلار رسید و نوازندگان موسیقی دنس الکترونیک در لیست پرطرفدار ترین سازندگان قرار گرفتند. این مقاله به تاریخچه موسیقی الکترونیک، ویژگی های برجسته آن و مهم ترین هنرمندان این ژانر به عنوان یکی از گسترده ترین و متنوع ترین ژانر های موسیقی اختصاص دارد. (منبع کمکی مطلب)
ویژگی های موسیقی الکترونیک
موسیقی الکترونیک را می توان ژانری از موسیقی به حساب آورد که با استفاده از ساز های الکترونیکی و الکترومکانیکی، ساز های دیجیتال مختلف یا به اصطلاح فناوری موسیقی مدار محور ساخته و تولید می شود. آلات موسیقی الکترونیکی شامل یک نوسان ساز الکترونیکی، تِرِمین یا یک سینتی سایزر است؛ در حالی که ساز های الکترو مکانیکی، ارگ هاموند، پیانو الکترونیکی یا گیتار الکترونیکی هستند.
به طور کلی، موسیقی الکترونیک را می توان به کمک منابع مختلف صدا، از نوسانگر های الکترونیکی اولیه گرفته تا تاسیسات و نرم افزار های پیچیده کامپیوتری و ریزپردازنده ها ساخت. این صدا ها بر روی نوار ضبط و ویرایش و سپس به شکلی دائمی تبدیل می شوند که با استفاده از بلندگو ها، به تنهایی یا در ترکیب با آلات موسیقی معمولی، قابل پخش و تکثیر خواهند بود.
زیرشاخه های موسیقی الکترونیک
همان طور که قبلا هم گفته شد، موسیقی الکترونیک یکی از گسترده ترین ژانر های موسیقی است که می توان از آن به عنوان یک اصطلاح برای بیش از 300 زیر ژانر استفاده کرد. در ادامه به برخی از معروف ترین زیرشاخه های موسیقی الکترونیک خواهیم پرداخت.
2-Step
2-step به عنوان یک ژانر از موسیقی الکترونیک و زیر ژانر گاراژ بریتانیا و 2-Step garage شناخته می شود، با یک ریتم نامنظم مشخص می شود که الگوی درام باس که در سایر سبک های الکترونیکی همراه با بیت four-on-the-floor معمولی بسیار رایج است را ندارد.
از سوی دیگر، صدای این سبک را می توان از روی کیک درام های سنکپ شده که یک بیت را رد می کنند، ریتم به هم ریخته یا استفاده از تاپلت / سه تایی هایی که با دیگر عناصر ساز های کوبه ای ادغام شده اند شناخت. استفاده از آواز زنانه هم در این سبک بسیار رایج است.
هنرمندان معروف این ژانر: Craig David (feat. Artful Dodger)، Dem 2 و Dreem Teem
اسید
اسید هاوس، که با نام اسید یا Acid هم شناخته می شود، یک سبک فرعی است که از موسیقی هاوس در اواسط دهه 1980 توسط دی جی ها در شیکاگو، ایالات متحده به وجود آمد. این سبک با صدای ملایم و خط بیس باس الکترونیکی که توسط رولند (Roland TB-300) توالی سنجی سنتی سایز می شود، تعریف می شود.
موسیقی اسید هاوس در بریتانیا محبوبیت خاصی پیدا کرد و بخش مهمی از صحنه اجرا های موسیقی ریو محلی بود. در پایان دهه 1980، اسید هاوس به جریان اصلی بریتانیا تبدیل شد و بعدا تأثیر زیادی بر سبک های مختلف پاپ و رقص، از جمله ترنس، هاردکور، جانگل، تکنو و تریپ هاپ گذاشت.
هنرمندان معروف این ژانر : DJ Pierre و Sleezy D
آمبینت
موسیقی آمبینت یا Ambient ژانری از موسیقی است که به جای ساختار و ریتم موسیقی سنتی اش، لحن و فضای صدا را برجسته می کند. بنابراین ممکن است فاقد ترکیب خالص، ضرب آهنگ و ملودی ساختار یافته باشد. با این که کمی با سایر ژانر های الکترونیکی متفاوت است، اما موسیقی آمبینت در دهه های 1960 و 1970 زمانی که آلات موسیقی جدید مثل سینت d سایزر، به بازار بزرگ تری معرفی شدند، توسعه یافت.
با توسعه و عمدتا ادغام آن با ژانر های دیگر، بسیاری از زیرژانر های دیگر از جمله تکنوی آمبینت، پاپ آمبینت و آمبینت صنعتی به وجود آمدند.
برک بیت
برک بیت یا Breakbeat در دهه 1970 (بیشتر در ایالات متحده و بریتانیا ) ظهور کرد و به دلیل استفاده از نمونه هایی از ضبط های اولیه هیپ هاپ ، جاز، R&B و فانک شناخته شده است. هیچ سرعت ثابتی برای برک بیت ها وجود ندارد و این ژانر با ریتم رقصی و جلوه های صوتی مختلف مثل فیلتر های Hi-Pas شناخته می شود.
از دهه 1980، برک بیت ها در ژانر های غیر هیپ هاپ ادغام شدند و سپس در دهه 1990، زیرژانر های جدیدی از برک بیت مشتق شدند که از جمله آن ها می توان به بری بیت هاردکور، برک بیت روان گرداننده و برک های nu-skool اشاره کرد.
هنرمندان معروف این ژانر:The Chemical Brothers ،Fatboy Slim ، The Prodigy و Death By Vegas
چیل اوت
موسیقی چیل اوت یا Chill-out، سبک نسبتا آرامی از موسیقی عامه پسند را توصیف می کند که با تمپوی کند و حالت آرام شناخته می شود. به طور کلی این موسیقی نوعی موسیقی مدرن است که گوش دادن به ان هم آرامش بخش است. ژانر هایی مثلEDM ، کند ضرب، رقص، جاز، آمبینت ، لانژ، یا هیپ هاپ اغلب با آرامش همراه هستند.
هنرمندان معروف این ژانر: DJ Alex Patterson و DJ Jimmy Cauty
یورودنس
یورودنس زیر ژانر موسیقی رقص الکترونیک است و همان طور که از نامش پیداست، در اواخر دهه 1980 در اروپا شکل گرفت. به دلیل تأکیدش بر استفاده از آواز های غنی، اغلب با وِرس های تند ضرب معروف است. این ژانر علاوه بر این به خاطر سینتی سایزر های پیشرفته ، قلاب های ملودیک قوی و ریتم باس شدید شناخته می شود. یورودنس عناصر ژانر های دیگر مثل موسیقی هاوس، تکنو، هیپ هاپ و یورو دیسکو را هم با هم ترکیب می کند.
هنرمندان معروف این ژانر: Snap!، Jam and Spoon و Intermission.
دنس پاپ
دنس پاپ یا Dance-pop به نوعی زیرژانر موسیقی محبوب پاپ به حساب می آید که در اواخر دهه 1970 و 1980 توسعه یافت. به طور کلی، دنس پاپ به موسیقی با تمپوی بالا اشاره دارد که هم برای رقصیدن در کلوپ های شبانه و هم برای گوش دادن در رادیو های پر طرفدار معاصر کاربرد دارد. علاوه بر این، دنس پاپ را می توان با ساختار آهنگ ساده و روان، بیت های قوی، آهنگ های جذاب و ملودی ها با ضرب قوی معرفی کرد.
امروزه، دنس پاپ یک سبک رایج موسیقی رایج است بنابراین، تعداد زیادی از نوازندگان و گروه ها هستند که در این ژانر فعالیت می کنند از جمله کیتی پری، پائولا عبدل، چر، مدونا، مایکل جکسون ، بک استریت بویز و بسیاری دیگر.
دیسکو
دیسکو یا Disco یک سبک شناخته شده جهانی از موسیقی رقص و همین طور یک خرده فرهنگ است که در دهه 1970 در نیویورک شروع به کار کرد. این اولین ژانری بود که ایده رفتن به کلاب ها و رقصیدن در کل شب را به وجود آورد. دیسکو با یک بیت Four-on-the-floor، سازهای زهی، شیپور، پیانو الکتریک، سینتی سایزر ، خط بیس سنکوپ شده و گیتار الکتریک شناخته می شود.
در طول دهه 1970، این ژانر در ایالات متحده و در سراسر اروپا به لطف برجسته ترین هنرمندان از جمله ABBA، Donna Summer،Bee Gees ،Chaka Khan ، Boney M و بسیاری دیگر محبوبیت زیادی به دست آورد.
سایر هنرمندان معروف این ژانر: Giorgio Moroder، Village People، Sister Sledge و Thelma Houston
درام اَند باس
درام اند باس یا Drum & Bass (D&B) و جانگل، ژانرهایی از موسیقی رقص هستند که خارج از صحنه ریو بریتانیا و همین طور فرهنگ سیستم صوتی در دهه 1990 توسعه یافتند. هر دو سبک را می توان با برک بیت های بسیار سریع، حتی تند 150-200 BPM (165-185 BPMبرای D&B) خطوط باس نزدیک به سنگین تا سنگین، نمونه های آوازی و افکت های سنتی سایز شده مشخص کرد.
با این که سبک جانگل از آن زمان به دو شاخه اصلی یعنی جانگل راگا و پرش به بالا تبدیل شده است، اما D&B دارای سه زیر ژانر اصلیD&B سنگین، سبک و اصلی می باشد .
هنرمندان معروف این ژانر : Leviticus،DJ Hype ،Aphrodite ،Blondie و Pendulum.
بسیار کاربردی: انواع آلات موسیقی ایرانی و غربی
داب استپ
گفته می شود که داب استپ یا Dubstep در اوایل دهه 2000 از جنوب لندن سرچشمه گرفت و به همین دلیل شاخه نسبتا جدیدی از موسیقی الکترونیک محسوب می شود. با این حال، عناصر اولیه داب استپ را می توان با پیشرفت سیستم صوتی جامائیکا صحنه اجرا در مهمانی ها در اوایل دهه 1980 به چشم دید.
همچنین، این ژانر با بیت های سنکپ شده ای که با سرعتی در حدود 130-140 BPM با فرکانس های زیر باس برجسته و وقفه در نیمه تعیین می شود. بعد از موفقیت تجاری در بریتانیا در اواخر دهه 2000 یا آغاز دهه 2010، محبوبیت داب استپ در ایالات متحده هم گسترش یافت و عمدتا توسط نوازنده آمریکایی Skrillex رهبری می شد.
هنرمندان معروف این ژانر :Skrillex ،Major Lazer،DJ Snake و Slander
یک بار برای همیشه یاد بگیر: 70 اصطلاح رایج موسیقی که باید بدانید
هاوس
هاوس یا House مثل مشتقاتش؛ یعنی اسید هاوس در شیکاگو در اواخر دهه 1970، در یک کلوپ شبانه همجنس گرایان محلی Westhouse ایجاد شد. این ژانر بیشتر توسط دی‌جی هایی مثل فرانکی ناکلز و مارشال جفرسون رهبری می شد و با ضرب آهنگ تکراری Four-on-the-floor، سرعت معمولی 120 BPM و Roland Bassline Synthesizer TB-303 مشخص می شود.
با این که در مراحل اولیه، هاوس بیشتر ترکیبی از یورودیسکوی پیشرو و هوی سینتی ساز شده بود که با ژانر هایی مثل جاز، سول و فانک ادغام شده بود، در نسخه های بعدی اش تأثیر زیادی بر موسیقی پاپ و رقص گذاشت و به بسیاری از ژانر های فرعی دیگر مثل Future House ( که در دهه 2010 در بریتانیا پدیدار شد )، دیپ هاوس ، گاراژ هاوس، هاوس leftfield، هاوس ملودیک (با ملودیک قوی، صدای سنگین)، آفرو هاوس، تک هاوس، وکال هاوس و هاوس احساسی توسعه یافت.
هنرمندان معروف این ژانر: Daft Punk، Fatboy Slim، Swedish House Mafiaو Avicii
الکترو هاوس
الکترو هاوس یا Electro House هم برگرفته از هاوس، ژانری از موسیقی رقص الکترونیکی است که با باس سنگینش ، در بیشتر موارد به شکل خطوط بیس پرطنین و تمپویی در حدود 130 BPM شناخته می شود.
هنرمندان معروف این ژانر: Benny Benassi، Steve Aoki، Skrillex و Daft Punk
الکترونیکا
اصطلاح الکترونیکا یا Electronica به گروه نسبتا گسترده ای از زیرژانر های موسیقی که صرفا برای رقص در نظر گرفته شده اند و به صحنه موسیقی که در اوایل دهه 1990 در بریتانیا سرچشمه گرفته است، اشاره دارد. در ایالات متحده آمریکا، این اصطلاح برای توصیف موسیقی الکترونیک عمومی به کار برده می شود.
این ژانر به ویژه با پیشرفت های تکنولوژیکی و ایجاد بسیاری از آلات موسیقی الکترونیکی، از جمله سینتی سایزر، تولی سنج ها، ماشین های درام و بسیاری دیگر توسعه یافت. نتیجه این که، الکترونیکا از طیف وسیعی از سبک های موسیقی استفاده می کند که با تولید موسیقی الکترونیک بسیار قوی متمایز می شوند.
هاردکور/ هارد تکنو
هاردکور یا Hardcore که به عنوان تکنو هاردکور یا هاردکور هاوس شناخته می شود، یک زیر ژانر رقص الکترونیک است که ریشه آن به اوایل دهه 1990 در بریتانیا، آلمان، بلژیک و هلند باز می گردد . این سبک به خاطر تمپو های سریع تر (160-200 BPM) یا بالاتر، کیک درام های دندان اره ای تحریف شده و شدید، خط بیس سنتی سایز شده و معمولا تم خشن و پرطنین مشخص می شود.
برخی از ژانر های فرعی مشتق شده آن عبارتند از : گاببر، اسپیدکور، هاردکور صنعتی و بِرِک کور.
هنرمندان معروف این ژانر : Sefa، Angerfist و Dr.Peacock
IDM / تجربی
IDM مخفف موسیقی رقص هوشمند یا Intelligent Dance Music ( یا به عنوان رقص مغزی شناخته می شود ) به سبکی از موسیقی الکترونیکی اشاره دارد که بهتر است در خانه گوش داده شود تا از آن برای رقص استفاده شود. این ژانر در اوایل دهه 90 در بریتانیا به وجود آمد، با این حال گفته می شود که نام این ژانر از ایالات متحده گرفته شده و منشاء آن به Warpتلفیقی Artificial Intelligence بر می گردد.
IDM به عنوان نوعی از موسیقی توصیف می شود که بیشتر بر روی آزمایش های فردی متمرکز شده است تا ویژگی های ژانر خاص و بافت و آوانماهای آمبینت بیشتری را در بر می گیرد.
هنرمندان معروف این ژانر: Aphex Twin، Speedy J، The Black Dog و The Orb
تکنو
تکنو یا Technoیکی از بزرگ ترین ژانر های موسیقی الکترونیک و زیرشاخه مرتبط با موسیقی رقص الکترونیک (EDM) است. این سبک در اواسط دهه 1980 در دیترویت توسعه یافت و ویژگی های کلیدی آن بیت Four-on-the-floor یکنواخت و ثابت از 120 تا 120-150 BPM و استفاده از ابزار های الکترونیکی مثل ماشین های درام (مثلRoland TR909 و TR808) توالی سنج ها، سینتی سایزر ها و ایستگاه های کاری صوتی دیجیتال (DAW) است.
واژه Techno که به نوعی موسیقی الکترونیک اشاره دارد در اوایل دهه 1980 در آلمان به وجود آمد و در پایان آن دهه، این ژانر در سراسر اروپا، بیشتر در بریتانیا، بلژیک، هلند و آلمان بسیار به محبوبیت رسید. در اروپا، انواع تکنو های منطقه ای و سبک های مشتق شده از تکنو مثل اسید تکنو ، هاردکور، بلیپ تکنو، تکنو عمیق یا تکنو دوبله تا اوایل دهه 1990 توسعه یافتند.
هنرمندان معروف این ژانر:Juan Atkins ،The Prodigy ، The Chemical Brothers و Apparat
بسیار کاربردی: فرکانس نت های موسیقی (لیست کامل)
ترنس
موسیقی ترنس یا Trance که معمولا به عنوان ترکیبی از تکنو و هاوس در نظر گرفته می شود، زیر ژانر رقص الکترونیک است که از صحنه موسیقی عصر جدید بریتانیا و صحنه های تکنو و هاردکور آلمانی دهه 1990 مشتق شده است. از ویژگی های تعیین کننده ترنس می توان به تمپوی آن که بین128-150 BPM است، تاکید بر ملودی و عبارات ملودیک تکراری و استفاده از تنش و عناصر دیگر در طول آهنگ که معمولا به 1 یا 2 “اوج” یا “افت” می رسد ، اشاره کرد.
علاوه بر این، این ژانر عمدتا با ساز در کنار آواز (بیشتر زنانه) همراه است که گاهی اوقات با هم ترکیبی می شوند. در طول سال ها، ترنس به شدت تحت تأثیر ژانر های دیگری مثل تکنو ، هاوس، پاپ، چیل اوت، آمبینت، موسیقی کلاسیک یا موسیقی فیلم قرار گرفت. در نتیجه، زیرژانر های جدیدی از ترنس از جمله ترنس پیش رونده، ترنس روان گرداننده، ترنس نشاط آور و ترنس صوتی ایجاد شدند.
گفته می شود که ترنس اولین بار در دهه 1990 در کلوپ های شبانه آلمان (به ویژه در شهر فرانکفورت) ظاهر شد و سپس در سراسر اروپا گسترش یافت. این سبک با هنرمندانی مثل دی جی تیستو ، فری کورستن و بعدها آرمین ون بورن محبوبیت جهانی به دست آورد.
هنرمندان معروف این ژانر: DJ Tiesto، Armin Van Buuren، Nina Kraviz و Paul van Dyk
تِرَپ
ترپ یا Trap به عنوان EDM Trap هم شناخته می شود، یکی دیگر از زیر ژانر های موسیقی رقص الکترونیک ( نباید با زیرژانر هیپ هاپ ترپ اشتباه گرفته شود ) است که در ایالات متحده در دهه 2010 ایجاد شد. این ژانر عناصر هیپ هاپ جنوبی ژانر ترپ دیگری را با عناصر EDM مثلbuild-ups ، breakdown و drops ترکیب می کند.
هنرمندان معروف این ژانر: Bro Safari،DJ Snake و 12th Planet
تریپ هاپ
تریپ هاپ یا Trip Hopدر اوایل دهه 1990 در انگلستان، به ویژه در شهر بریستول آغاز شد . این ژانر تمپوی نسبتا کندتر و صدای روان گرداننده تری دارد و عناصر هیپ هاپ و الکترونیک و عناصر دیگری از جاز، سول فانک، دوبله ، رگی و R&B را با هم ترکیب می کند.
هنرمندان معروف این ژانر : Massive Attack، Tricky و Portishead
یکبار برای همیشه یاد بگیر: سبک ها و ژانرهای معروف موسیقی به طور کلی
8 حقیقت جالب از موسیقی الکترونیک
1-موسیقی الکترونیک اولین بار در دهه 1890 در ایالات متحده و کانادا به وجود آمد که فرایند دشوار و پیچیده ای داشت. ساختن فقط چند دقیقه از این موسیقی با حدود صد صدای مختلف، ممکن است هفته ها طول بکشد تا نهایی شود.
2- اولین سینتی سایزر واقعی در سال 1956 در دسترس عموم قرار گرفت. این سینتی سایزر از مجموعه ای از مولد های تون الکترونیکی و دستگاه های پردازشی تشکیل شده بود که ماهیت صدا ها را کنترل می کردند.
3- آن سینتی سایزر خودش در الگو های متحرکی که می توانستند تکرار شوند یا نشوند؛ اجرا شده و توسط سیستمی از حسگر های قلم مویی که به الگو های سوراخ های از پیش پانچ شده روی یک رول کاغذ چرخان پاسخ می داد، کنترل می شد.
4- مشهور ترین و شناخته شده ترین آثار موسیقی الکترونیک مخصوص دهه 1950 عبارتند از: Fünf Stücke اثر Eimert، Gesang der Jünglinge اثر Stockhausen ،Spiritus Intelligentiae Sanctus اثرKrenek ، Mutazioni اثر Berio و Notturno اثر Maderna.
5- اولین کنسرت الکترونیکی در موزه هنر مدرن نیویورک در 28 اکتبر 1953 توسط یوساچفسکی و لونینگ برگزار شد.
6- دو آمریکایی به نام های رابرت موگ و دونالد بوچلا در دهه 1960 ؛ شرکت های جداگانه ای برای تولید سینتی سایزر ایجاد کردند. سینتی سایزر رابرت موگ در سال 1965 وارد بازار شد و نقطه عطف مهمی برای موسیقی الکترونیک به حساب می آمد.
در ادامه بخوانید: سبک های موسیقی الکترونیک (راهنمای افراد مبتدی)
7- این سینتی سایزر ها توسط سایرین اصلاح شدند و طولی نکشید که سینتی سایزر هایی که با ولتاژ کنترل می شدند و قابل حمل بودند؛ برای اجرا های استودیویی و روی صحنه در دسترس قرار گرفتند.
8- در دهه 1980، سینتی سایزر های تجاری به طور منظم تولید می شدند. یاماها اولین سیتی سایزر تمام دیجیتال را در سال 1983 عرضه کرده و روانه بازار کرد.
