سبک موسیقی الکترونیک بیش از هر ژانر دیگری این قابلیت را دارد تا به ژانر های کوچکتر تقسیم شده و هر کدام از این ژانر ها مخاطب خاص خودشان را داشته باشند. این راهنما به شما کمک می کند تا به طور خلاصه با بخشی از موسیقی الکترونیک آشنا شوید.
موسیقی الکترونیک به چند دسته تقسیم می شود؟ (برای دیدن نمونه از هر نوع، روی آن کلیک کنید):
الکترونیکا (یا الکترونیک) : الکترونیکا مفهومی است که طیف وسیعی از انواع موسیقی الکترونیک معاصر را شامل میشود؛ از موسیقی پسزمینه گرفته تا برخی از اقسام موسیقی رقص. برخلاف موسیقی رقص الکترونیک، همهٔ انواع موسیقی الکترونیکا لزوماً برای رقصیدن ساخته نشدهاند. ویکی
هاوس: هاوس عموماً از سازهای ضربی سبک دیسکو و جاز استفاده میکند، مخصوصاً هنگام استفاده از طبل باس بر روی هر ضرب، میتواند شامل یک سینثسایزر نمایان برای خط باس، درامز الکترونیک، افکتهای الکترونیکی و نمونههای فانک و پاپ و صدای خواننده با تأثیر از افکت پسآوایی و بازآوایی باشد
تکنو: نوعی از موسیقی رقص الکترونیک است که در میانهٔ دهه ۱۹۸۰ (میلادی) در دیترویت ایالت میشیگان محبوب شد. دیجی بن راسل معمولاً به عنوان خالق اینگونه از موزیک محسوب میشود
درام اند بیس: (به انگلیسی: Drum and bass) (که با نامهای D&B، D+B، و DnB نیز شناخته میشود) یکی از سبکهای موسیقی الکترونیک است که در میانهٔ دههٔ ۱۹۹۰ و در انگلستان ظهور کرد. این سبک به طور کلّی با سرعت زیادش (معمولاً با ضربآهنگ ۱۶۰ تا ۱۸۰ ضرب در دقیقه) و خطوط بیس و ساب – بیس سنگین شناخته میشود.
جانگل: منشا آن در انگلستان است ضربات تند و پرکاشن های سنگین تری از بقیه سبک ها دارد
گاراژ: یکی از فرمهای ابتدایی موسیقی راک اند رول است که اولین بار حدود سالهای ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ در آمریکا و کانادا محبوبیت یافت.
داب استپ: موسیقی یی شدیداً مارپیچ به همراه خطوط بیس و الگوهای طبل پرانعکاس، نمونههای کوتاه، و هر از گاهی صدای خواننده
الکترو: قطعات این سبک بهطور معمول شامل استفاده از ماشین درام و صداهای سنگین الکترونیک، عموماً بدون صدای خواننده، و در غیر این صورت، دارای وکالهای بیروح و بیاحساسی هستند که از طریق عبور صدای خواننده از میان دستگاههای پردازش صدا مانند ووکودر و تاکباکس تولید میشوند. این مهمترین وجه تمایز موسیقی الکترو از سبکهای برجستهٔ دیگری همچون دیسکو است که در آنها صداهای الکترونیک تنها بخشی از سازبندی موسیقی بودند.
دیسکو: گونهای از موسیقی رقص و خردهفرهنگیست که از باشگاههای شبانه دههٔ ۷۰ آمریکا نشأت گرفته است. از ویژگیهای آن میتوان به ریتم ۴ ضربی، سنکوپ در باسلاین، استفاده از سازهای زهی، هورن، پیانوالکتریک، سینثسایزر و گیتار ریتم الکتریک اشاره کرد.
ترنس: موسیقی ترنس بهطور کلّی با ضرباهنگ ۱۱۰ تا ۱۵۰ ضربه در دقیقه، عبارتهای ملودیک کوتاه، سینثسایزر، و فرم موسیقایی که بالا و پایینهایی میسازد شناخته شدهاست.
هارد کور: یکی از ژانرهای موسیقی راک و از زیرشاخههای پانک راک است. این گونهٔ موسیقی در سالهای پایانی دههٔ ۷۰ میلادی در آمریکای شمالی و پادشاهی متحد پدید آمد.
موسیقی گروههای هاردکور پانک عموماً حجیمتر، سنگینتر و دارای ریتمی سریعتر از گروههای پانک راک اولیه بود.
IDM (معروف به رقص هوشمند): معمولاً به آن آیدیام یا اینتلیجنت دنس هم میگویند اصطلاحی است که سبکی از موسیقی الکترونیک را که در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ ظهور کرد توصیف میکند. این سبک در اصل متأثّر از تحوّلات موسیقی رقص الکترونیک (ئیدیام) از قبیل دیترویت تکنو و انواع گوناگون بریکبیت که در همان زمان در بریتانیا در حال ظهور بودند، است. از نظر سبک موسیقی، آیدیام بیش از این که به پیوستن به مشخّصات موسیقایی سبکهای خاصّ ئیدیام تمایل داشته باشد، بر تجربههای فردی تکیّه دارد. مجموعهٔ سبکهای پست-تکنویی که در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ ظهور کردند، با عناوین مختلفی همچون آرت تکنو، امبینت تکنو، اینتلیجنت تکنو، و الکترونیکا توصیف میشوند. امروزه در ایالات متّحدهٔ آمریکا، از واژهٔ اخیر به عنوان اصطلاحی برای اشاره به ئیدیام و مشتقّات بسیارش استفاده میشود.
امبینت: گونهای از موسیقی برآمده از آثار هنرمندان سینثپاپ تجربی دههٔ ۱۹۷۰ میلادی مانند کرافتورک و برایان اینو -که مبنای موسیقی را در استفاده از سینثسایزر فرض داشتند- و فضای خلسهآور موسیقی تکنو دههٔ ۱۹۸۰ میلادی است. در موسیقی اَمبینت بیش از آنکه به ملودی و ضرب اهمیت داده شود به عناصر کمپوزیسیون و جنس و بافت صداها توجه میشود.
اکسپریمنتال (تجربی): لفظ تجربی یا اکسپریمنتال همچنین به عنوان پسوند به همراه دیگر سبکهای موسیقی نیز قرار میگیرد که معنی آن قرارگیری آن موسیقی در آن سبک خاص اما با تغییراتی در زیربنای سبکی آن موسیقی یا ترکیبی از سبکهای مختلف یا به وجود آوردن شیوهای نوین و غیرمعمول در موسیقی و عموماً یگانه نیز هست.
موسیقی الکترونیک با اینکه زیر شاخه های متعددی دارد اما گاهی اوقات خودش به تنهایی یک ژانر محسوب میشود . در واقع کمی گیج کننده است چرا که بسیاری از مردم اصطلاح “موسیقی الکترونیک” را مربوط به همان موسیقی می دانند که در آهنگ های هنرمندانی مثل دیوید گتا، کالوین هریس و بقیه دی جی ها می شنوند.
در حقیقت موسیقی الکترونیک باید یک اصطلاح کلی برای هر نوع موسیقی باشد که اساسا با ابزار و سازهای الکترونیک ساخته می شود. موسیقی الکترونیک را نمی توان فقط یک سری صدای خاص در نظر گرفت چون که ده ها و شایدم صد ها ژانر دیگر نیز در دل این سبک قرار گرفته است. ژانرهایی که نامشان در لیست بالا آورده شده، بزرگترین و مهم ترین آن ها هستند و عناصر اصلی را شامل می شوند . زیر شاخه های بیشتری هم وجود دارد که البته در همین محدوده قرار می گیرند.
توضیح بیشتر راجع به 5 سبک معروف تر ذکر شده در بالا
1-هاوس
اولین شکل از موسیقی الکترونیک همین موسیقی هاوسی است که امروزه می شناسیم و برای بسیاری از افراد هنوز هم بهترین است. موسیقی هاوس در دهه 1980 از طرف جامعه سیاه پوستان شیکاگو تنظیم شد و از دل سبک دیسکو بیرون آمد. نوازندگان جوانی که ماشین درام Roland TR-808s و انواع دیگر را از سمساری ها می خریدند ، در اجرای این سبک پیشگام بودند.
هاوس از آن زمان تا به حال محبوبیت خود را حفظ کرده است. دی جی های فعال در این ژانر از اوج شکوفایی هاوس همچنان در فستیوال ها و نمایش های پرطرفدار اجرا می کنند و با آهنگ های کلاسیک استیج رقص را به شور می آورند.
بسیاری از دی جی های سوپر استار دنیا ، نوعی از هاوس که تحت تاثیر سبک های مختلف از R&B و هیپ هاپ گرفته تا سبک موسیقی پاپ است را به اجرا در می آورند.
- برخی از هنرمندان این سبک: مارشال جفرسون، استیو سیلک هارلی، فرانکی ناکلز، لری هرد
- ژانر های زیر مجموعه: دیپ هاوس، اسید هاوس، پراگرسیو هوس، سولفول هاوس یا هاوس احساسی
2-تکنو
تکنو از نظر زمان ابداع، دومین ژانر موسیقی الکترونیک بعد از هاوس است که پیشرفت غیرمنتظره ای داشته است. تکنو تقریبا به یک اندازه از ژانر های دیسکو ، هاوس و موسیقی الکترونیک کامپیوتری ژاپنی و اروپایی الهام گرفته و در دیترویت شیکاگو تحت شرایطی مشابه با هاوس شیکاگو ظهور کرد.
هر چقدر موسیقی هاوس به نواختن پیانو و آواز های مذهبی گرایش دارد، تمرکز در تکنو بیشتر روی صداهای کامپیوتری است و بیت های مکانیکی و خشن نقش اصلی را ایفا می کنند. با وجود ژانر های مختلف موسیقی هنوز هم صاحبان سبک و سازندگان موسیقی تکنو و همینطور هاوس در کلاب ها محبوبیت دارند. این ژانر چندین بار هم تجدید شده است.
- برخی از هنرمندان این سبک: دریک می، کوین ساندرسون، کارل کرگ
- ژانر های زیر مجموعه: تک هاوس ، مینیمال
3-داب استپ
سبک داب استپ مخصوص مناطق جنوب لندن است. این ژانر جانشین ژانر انگلیسی دیگری به نام 2-step و نوع تهاجمی داب استپ است که ساز های الکترونیک به طرز هیجانی و افسار گسیخته و با تمپوی 140 ضرب در دقیقه نواخته می شوند. شما می توانید آثار قدیمی و اصیل این سبک را در دهه 1990 جستجو کنید. البته در اواسط دهه 2000 به لطف روی کار آمدن دی جی های BBC مثل جان پیل و کمی بعد استریلکس، این ژانر دوباره جان گرفت.
- برخی از هنرمندان این سبک: استریلکس، اسکریم، پائله
- زیر مجموعه های این ژانر: گلیچ استپ، هاف استپ ، چیل استپ
4-گاراژ
این ژانر که به گاراژ انگلیسی یا UKG هم شناخته می شود ، یکی از محبوب ترین ابداعات موسیقی الکترونیک در انگلستان است. گاراژ عمدتا تحت تاثیر موسیقی هاوس قرار دارد اما با توجه به تغییرات به وجود آمده در ریتم گاراژ، این ژانر اغلب بر اساس نمونه های وکال چاپ شده و تمپو های 130 ضرب در دقیقه، پایه ریزی می شود.
موفقیت سبک گاراژ در اواخر دهه 90 دوران رادیو پایرت و قبل از اینکه هنرمندانی مثل آرتفول داجر به موفقیت برسند، شروع شد. کریگ دیوید، یکی از هنرمندان این سبک، برای آهنگ Re-Rewind گواهینامه پلاتینیوم را دریافت کرد و به سنگ محکی برای فرهنگ یک نسل بدل شد.
- برخی از هنرمندان این سبک: آرتفول داجر، دی جی کارتیر، EI-B
- زیر مجموعه های این ژانر: برک استپ، 2- استپ، دارک گاراژ
5-درام و بیس
درام و بیس یکی دیگر از ابداعات انگلیسی است و ریشه در صحنه های جانگل و ریو دهه 1990 دارد. درام و بیس با سرعت 160 ضرب در دقیقه، روی ضرب های درام و آهنگ های بیس تمرکز دارد که برای این سبک اصلا چیز عجیبی نیست. درام و بیس همانند داب استپ و گاراژ، در نهایت جایگاه اصلی اش را پیدا کرد و روی سوپر استار های زیادی مثل چیس اند استتوس و نسکی تاثیر گذاشت.
- برخی از هنرمندان این سبک: گلدی، رونی سایز ، فابیو و گروو رایدر
- زیر مجموعه های این ژانر: برک کور، راگا جانگل، نورو فانک
یک ویدیو از اجرای زنده موسیقی الکترونیک