فردی مرکوری آهنگساز، خواننده و موسیقیدانی بود که بعنوان ترانه سرا و خواننده اصلی گروه راک کوئین مشغول فعالیت بود. بوهمین راپسودی (Bohemian Rhapsody) فیلمی است که زندگی مرکوری و گروه کوئین را در طی سال های 70 تا 90 به تصویر می کشد.
- نام هنری: فردی مرکوری
- تاریخ تولد: 5 سپتامبر 1946
- تاریخ مرگ: 24 نوامبر 1991
- تحصیلات: کالج هنر ایلینگ (Ealing)
- محل تولد: زنگبار، تانزانیا
- محل فوت: لندن، انگلیس
- نام واقعی: فرخ بلسارا
فردی مرکوری که بود؟
فردی مرکوری خواننده، ترانه سرا و نوازنده ای بود که موسیقی او در دهه های 1970 و 1980 به صدر جداول موسیقی آمریکا و انگلیس رسید. مرکوری به عنوان خواننده و ترانه سرای اصلی گروه کوئین، یکی از با استعدادترین و نوآورترین خواننده های راک بود. مرکوری با نام فرخ بلسارا در تانزانیا متولد شد و در مدرسه شبانه روزی هندوستان پیانو خواند. او با تعداد زیادی از نوازندگان کالج هنر ایلینگ لندن دوست شد. وی در 24 نوامبر 1991بر اثر ذات الریه ناشی از ایدز، در سن 45 سالگی درگذشت.
اوایل زندگی
مرکوری در 5 سپتامبر 1946 در زنگبار تانزانیا متولد شد. پدر و مادر مرکوری، بومی و جر بلسارا نام داشتند که پیرو آیین زرتشت بودند و اجداد آنها از ایران آمده بودند. والدین مرکوری پس از ازدواج به زنگبار تانزانیا نقل مکان کردند و پدر او بومی، به عنوان صندوق دار اداره مستعمراتی بریتانیا مشغول به کار شد. این خانواده بهمراه پرستار بچه و سایر کارگران خانگی خود، زندگی نسبتاً مرفهی داشتند. خواهر مرکوری کشمیرا نام داشت و در سال 1952 به دنیا آمد.
پدر و مادر مرکوری در سن 8 سالگی، او را به یک مدرسه شبانه روزی در بمبئی هند فرستادند. او در آنجا به آموزش پیانو پرداخت و اوقات فراغت خود را با عمه و مادربزرگش سپری میکرد. طولی نکشید که او بهمراه چند نفر از دوستانش، اولین گروه موسیقی خود با نام هکتیکس (Hectics) را تشکیل داد. مرکوری در سال 1963، به زنگبار بازگشت.
خانواده مرکوری به دنبال انقلابی خونین زنگبار در سال 1964، به لندن گریختند. مرکوری در کالج هنر Ealing حضور یافت و با تعدادی از نوازندگان دوست شد.
مرکوری در سال 1969، به عنوان خواننده اصلی وارد یک گروه موسیقی شد. او قبل از پیوستن به هم گروهی های آینده خود در کوئین، با چند گروه دیگر به اجرا پرداخت.
محدوده آواز
مرکوری با 4 دندان اضافه به دنیا آمد و همین موضوع باعث شده بود که دامنه صدای وسیعی داشته باشد و البته خنده های معروف او هم به همین دلیل بود.
البته مرکوری هیچ وقت تصمیم نگرفت که دندان هایش را تغییر دهد چون میترسید که دامنه صدای وسیعش را از دست بدهد. صدای صحبت کردن مرکوری نیز در محدوده باریتون بود اما وی اغلب آهنگ های خود را در محدوده تنور می خواند.
تشکیل گروه کوئین (Queen)
مرکوری افرادی مانند راجر تیلور (بعنوان درامر) و برایان می (نوازنده گیتار) را در همان زمان مهاجرت به لندن در دهه 1960 ملاقات کرد. آنها در سال 1971 با جان دیکن بیسیست ملاقات کردند. این گروه چهار نفره که مرکوری نام آن را کوئین نهاده بود، در ماه ژوئن اولین کنسرت خود را اجرا کردند.
کوئین در سال 1973، اولین آلبوم خود را با عنوان Queen منتشر کرد. آنها به سرعت آلبوم دوم خود را با نام Queen II در سال 1974 منتشر نمودند که در مدت بیش از یک ماه ضبط شد. این آلبوم شامل تک آهنگ “Seven Seas of Rhye” نیز بود. مرکوری از ژانرهای وسیعی در ترانه سرایی خود استفاده می کرد که برخی از آن ها شامل راکیبلی، پراگرسیو راک، هوی متال، گاسپل و دیسکو بودند. هارمونی های مرکوری بسیار پیچیده بودند و برای نوشتن آنها از علامت های کلید مختلف استفاده می کرد.
با این حال موسیقی کوئین تنها با سومین آلبوم آنها با نام ” Sheer Heart Attack” (حمله قلبی محض) که در سال 1974 منتشر شد، مورد توجه واقع شد.
این گروه در سال بعد (1975) در چهارمین آلبوم خود با نام ” A Night at the Opera” (شبی در اپرا) با تلفیق هارد راک و گلم راک، موفقیت بیشتری کسب کرد.
محبوبیت کوین در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 با انتشار آلبوم هایی مانند ” A Day at the Races” (یک روز در مسابقات) در سال1976، “News of the World” (اخبار جهان ) در سال 1978 و “The Game” (بازی) در سال 1980، همچنان افزایش یافت. پس از انتشار آلبوم The” Works” (1984)، میزان فروش آلبوم این گروه رو به کاهش یافت. اگرچه کوئین همچنان به عنوان یک گروه فعال، جمعیت زیادی را در سراسر جهان به خود جلب کرده بود.
مرکوری علاوه بر استعدادهایی که در خوانندگی و ترانه سرایی داشت، یک مجری ماهر هم بود. وی سبک اجرایی بسیار نمایشی از خود نشان می داد که همیشه با مشارکت گسترده ای از سوی حضار همراه می شد. او می دانست که چگونه مخاطبان را سرگرم کند و چگونه با آنها ارتباط برقرار کند. او دوست داشت که لباس های تنگ بپوشد (لباس های وی اغلب اسپندکس چرمی بودند) و با راه رفتن به دور صحنه، طرفدارانش را برای پیوستن به خود تشویق کند. مرکوری از این هنر استفاده کرد و در طراحی های هنری بسیاری از آلبوم های گروه بسیار فعال بود.
مرکوری سبک زندگی فاخری داشت. او عاشق شامپاین بود و دوست داشت که کلکسیونی از کارهای هنری داشته باشد. وی یک بار بیش از 400000 دلار برای یک مجموعه از نقاشی های دستی چینی هزینه کرد. مرکوری عاشق میهمانی هم بود و جشن های مفصلی برپا می کرد. او برای یک جشن تولد، گروهی از دوستانش را به جزیره ایبیزا در اسپانیا برد که با آتش بازی و رقص فلامنکو همراه بود.
مرکوری تا سال 1989 تا حد زیادی از زندگی عمومی عقب نشینی کرد. وی آلبوم بعدی کوئین با نام Innuendo (1991) را تبلیغ نکرد و شایعاتی درباره بیماری اش پخش شد.
مرکوری تا قبل از مرگ در استودیو بهمراه هم گروهی های خود کار می کرد. آخرین آلبوم گروه در سال 1995 با نام “Made In Heaven” (ساخت بهشت)، منتشر شد. این مجموعه از اجراهای آخر مرکوری فراموش نشدنی بود و به بالای چارت های موسیقی بریتانیا رسید.
مرکوری به عنوان عضوی از گروه کوئین، پس از مرگ و در سال 2001، به تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد.
آهنگ های فردی مرکوری و گروه کوئین
“Killer Queen” (ملکه قاتل)
آهنگ “Killer Queen” در سومین آلبوم کوئین با نام Sheer Heart Attack وجود داشت که موفقیت زیادی برای آنها بهمراه داشت. این تک آهنگ که در سال 1974 منتشر شد، به شماره 2 جدول بریتانیا رسید و در ایالات متحده به رتبه 12 رسید.
“Bohemian Rhapsody” (راپسودی بوهمی یا حماسه کولی)
مرکوری آهنگ “Bohemian Rhapsody” را نوشت که یک آهنگ هفت دقیقه ای در آلبوم “A Night at the Opera” (1975) بود. این آهنگ در بریتانیا در صدر جدول قرار گرفت و در ایالات متحده جزء 10 آهنگ محبوب برتر شد. پس از آن وارد تالار مشاهیر راک اند رول شد و در سال ۲۰۱۲، در یک نظرسنجی، به عنوان محبوب ترین آهنگ مورد علاقه مردم در سطح کشوری، در صدر قرار گرفت.
“We Are the Champions” و “We Will Rock You”
آهنگ معروف “We Are the Champions” (ما قهرمانان هستیم) در سال 1978، به 10 آهنگ برتر در ایالات متحده و بریتانیا تبدیل شد. این آهنگ بهمراه تک آهنگ “We Will Rock You” به نمایش در آمد. هر دو ترانه به سرودهای مشهوری تبدیل شدند که در رویدادهای ورزشی اجرا می شوند.
” Another One Bites the Dust”
کوین که همیشه به دنبال کارهای جدید و متفاوت بود، با آهنگ “Another One Bites the Dust” از آلبوم The Game که در سال 1980 منتشر شد، توجه عموم را به خود جلب کرد.
“Crazy Little Thing Called Love” (چیزک دیوانه واری که به آن عشق می گویند)
گروه کوئین در آلبوم The Game با آهنگ “Crazy Little Thing Called Love” که در سال 1980 اجرا شد، اجراهای زیبایی از خود نشان داد.
“Under Pressure” (تحت فشار) بهمراه دیوید بووی
گروه کوئین در سال 1981 با دیوید بووی همکاری کرد و آهنگ “تحت فشار” را منتشر نمود. این ترانه در جدول تک آهنگ های بریتانیا به رتبه اول دست یافت و همچنین در فهرست ۱۰۰ ترانه برتر دهه ۸۰، در جایگاه ۳۱ قرار گرفت.
” Radio Ga Ga” (رادیو گا گا)
اگرچه محبوبیت کوئین در اواسط دهه 1980 کمرنگ شد اما این گروه در سال 1984 با انتشار تک آهنگ “رادیو گا گا” به موفقیت جزئی دست پیدا کرد. لیدی گاگا خواننده موسیقی پاپ، نام هنری خود را از این آهنگ الهام گرفته است.
کار انفرادی
مرکوری علاوه بر کار با کوئین، چندین آلبوم انفرادی از جمله “Mr. Bad Guy” را در سال 1985 منتشر کرد. او همچنین با مونتسرات کابایه (خواننده اپرا) در سال 1988 در بارسلونا همکاری کرد.
اجراهای زنده
یکی از برجسته ترین اجراهای کوئین در سال 1985 در کنسرت خیریه Live Aid بود. مرکوری یک تاپ و شلوار جین ساده پوشیده بود و با انرژی و سبک نمایشی فوق العاده، شور و هیجان زیادی در میان تماشاچیان ایجاد نمود. او هزاران هوادار موسیقی را در استادیوم ومبلی لندن ترغیب کرد تا شعار “We Will Rock You” سر دهند.
کوئین یکی از برترین اجراهای یک روزه را برای کسانی که این رویداد را به صورت زنده یا از طریق تلویزیون تماشا می کردند، برگزار کرد. این کنسرت برای جمع آوری پول برای قربانیان قحطی زده در آفریقا برگزار شد. گروه با الهام از این رویداد، آهنگ “One Vision” را نوشت.
رابطه با مری آستین
مرکوری در خارج از صحنه، در مورد دوجنسگرا بودن خود روراست بود اما روابط خود را خصوصی نگه داشت. او با مری آستین نامزد بود و تا زمان مرگ نابهنگامش هفت سال با جیم هاتن رابطه داشت.
آستین در زمان ملاقات با مرکوری در سال 1969، کارمند یک فروشگاه موسیقی بود و 19 سال داشت. در همان زمان مرکوری 24 ساله بود و در آستانه شهرت بود. آنها به سرعت رابطه ی خود را آغاز کردند. مرکوری قطعه ی رمانتیک “Love of My Life” را برای آستین نوشت.
در سال 1973 وقتی مرکوری فاش كرد كه دوجنسگرا است، عروسی او با آستین لغو شد. این دو زوج به هم نزدیک بودند و آستین پس از تشخیص ایدز مرکوری، به او نزدیکتر شد. مرکوری بیشتر املاک و عمارت Garden Lodgeخود را در لندن به آستین سپرد که بعداً ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.
مرکوری در مصاحبه ای در سال 1985 گفت: “همه دوستداران من از من سوال کردند که چرا نمی توانند جایگزین مری شوند، اما این کار غیرممکن است.” “تنها دوستی که من پیدا کردم مری است و من فرد دیگری را نمی خواهم. از نظر من، او همسر قانونی من است و این یک ازدواج بود. ما به هم ایمان داریم و این برای من کافی است.”
دوستی با جیم هاتن
مرکوری در دهه 1980 در یک کلوپ شبانه همجنسگرایان در لندن با هاتن، آرایشگر ایرلندی آشنا شد. مرکوری پیشنهاد خرید یک نوشیدنی را به هاتن را داد. هاتن او را بعنوان یک سوپراستار نشناخت و پیشنهادش را رد کرد.
هاتن و مرکوری یک سال و نیم بعد در یک باشگاه شبانه دیگر دوباره به هم پیوستند. این بار آنها رابطه ی خود را آغاز کردند و هاتن کمتر از یک سال با مرکوری زندگی کرد. این زوج با هم ماندند تا اینکه مرکوری در سال 1991 بر اثر ایدز درگذشت.
گفته می شود که آستین پس از مرگ مرکوری، هاتن را از باغ Lodge بیرون انداخت. هاتن بعدها کتابی با عنوان “Mercury and Me” در مورد رابطه اش با مرکوری نوشت. وی در سال 2010 در سن 60 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
مرگ
مرکوری در 24 نوامبر 1991 به دلیل ذات الریه ناشی از ایدز در عمارت خود در لندن درگذشت. او در زمان مرگ 45 ساله بود.
مرکوری یک روز قبل از مرگش در 23 نوامبر 1991، بیانیه ای منتشر کرد: “من می خواهم تأیید کنم که نتیجه ی آزمایش HIV من مثبت بوده است و مبتلا به ایدز هستم. احساس کردم که کار درست این است که برای حفظ حریم خصوصی خود و اطرافیانم، این قضیه تا به امروز مخفی باشد. با این حال، اکنون زمان آن فرا رسیده است که دوستان و طرفداران من در سراسر جهان حقیقت را بدانند و امیدوارم که همه افراد در سراسر جهان به من و پزشکانم در مبارزه با این بیماری وحشتناک ملحق شوند. ”
راجر تیلور، دوست دیرین و هم گروه مرکوری، دیدگاه مثبتی در مورد تصمیم مرکوری برای خصوصی نگه داشتن بیماری اش داشت. تیلور بر اساس گزارش Entertainment Weekly گفته بود: “مرکوری نمی خواست که مورد ترحم و کنجکاوی واقع شود و کرکس ها دایما بالای سرش بچرخند.” به این ترتیب دنیای راک و موسیقی در غم از دست دادن یکی از ماهرترین و جذاب ترین مجری های خود عزادار شد.
در آوریل سال 1992 کنسرتی برای گرامیداشت یاد و ادای احترام به مرکوری و آگاهی از ایدز در ورزشگاه ومبلی برگزار شد. برخی از ستارگان راک از دف لپارد گرفته تا التون جان، برای یادبود مرکوری و پیشبرد مبارزه با بیماری ایدز که جان او را گرفته بود، برنامه اجرا کردند. در همان سال، بوهمین راپسودی (Bohemian Rhapsody) فیلمی که زندگی مرکوری و گروه کوئین را در طی سال های 70 تا 90 به تصویر می کشید، ساخته شد و جذابیت بی انتهای خود را به نمایش گذاشت.
فیلم بوهمین راپسودی در سال 2018 اکران شد. این فیلم با بازی رامی ملک در نقش مرکوری و نویسندگی آنتونی مک کارتن ساخته شد. بوهمین راپسودی در هفتاد و ششمین مراسم گلدن گلوب، موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم درام و بهترین بازیگر مرد فیلم درام (برای ملک) شد. همچنین نامزد دریافت پنج جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم شد که توانست چهار جایزه (بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین تدوین، بهترین تدوین صدا و بهترین میکس صدا) را به خود اختصاص دهد.
پس از اکران این فیلم، موسیقی کوئین دهه ها پس از انتشار آخرین آلبوم استودیویی خود، محبوبیت دوباره ای پیدا کرد. یک هفته بعد، آهنگ “Bohemian Rhapsody” این گروه از رتبه 87 جهانی در Spotify به رتبه 15 رسیده است و برای سومین بار در Billboard 100 قرار گرفت.
2 اثر معروف او
