فرقی ندارد که شما پیانیست حرفه ای یا تازه کار باشید، در هر صورت بهتر است که تاریخچه این آلت موسیقی زیبا را بدانید و ارتباط عمیق تری با آن برقرار کنید. در این قسمت از سایت می توانید چگونگی تکامل پیانو را متوجه شوید و آن را به عنوان یک وسیله محبوب خانگی بشناسید. به مطالعه ادامه دهید تا هر زمان که پشت پیانو نشستید ، بتوانید دیدگاه جدیدتری نسبت به آن داشته باشید.
تاریخچه پیانو
پیانو یک آلت موسیقی آکوستیک است و هنگامی که چکش آن فشار داده می شود، از خودش صدا تولید می کند. در واقع پیانیست ها آن را از طریق فشار دادن کلید ها روی یک کیبورد فعال می کنند. هر چقدر که فشار شدیدتر باشد، صدای بلندتری تولید می شود اما همیشه هم این گونه نیست.
تاریخچه پیانو به قرون وسطا برمی گردد؛ هنگامی که اولین موسیقی همراه با چکش در اروپا نواخته شد. اگرچه افراد خواستار چیزی متفاوت بودند. آن ها به دنبال یک آلت موسیقی با کیبورد می گشتند. تلاش های زیادی شد تا به پیانو دست پیدا کنند و در نتیجه کلاویکوزد و هارپسیکورد به دو مورد از مشهور ترین دستگاه ها تبدیل شدند.
اگرچه که همه این اختراعات به نوبه خودشان جذاب بودند اما هنوز کافی نبودند. هارپسیکورد روی داینامیک ها یعنی میزان بلندی و لطافت اجرای پیانیست کنترل کافی نداشت. از طرفی صدای کلاویکورد هم به شدت ظریف بود و با صدای تجهیزات و آلات موسیقی دیگر قدرت پیدا می کرد.
توی این پک فوق العاده، استاد الینا جبل عملی، نواختن پیانو رو جوری یاد میگیری که تو هیچ کلاس آموزشی یا پک دیگه ای نه دیدی نه شنیدی! در کمترین زمان یک پیانیست حرفه ای شو همه رو انگشت به دهان کن!
بارتولومئو کریستوفوری
کریستوفوری_ مخترع اولین پیانو
یک رهبر ارکستر تصمیم گرفت که کنترل بیشتری روی حجم صدا داشته باشد و این زمانی بود که بارتولومو کریستوفری از ایتالیا هم وارد کار شده بود. سازنده هارپسیکورد توسط Ferdinando de’ Medici به عنوان نگهدارنده این آلات موسیقی انتخاب شد. البته سال دقیقی که پیانو ساخته شده، هنوز مشخص نیست اما به نظر می رسد که خانواده مدیسی در سال ۱۷۰۰ در اموال خود پیانو هم داشتند. تا به اکنون فقط ۳ مورد از پیانو های کریستوفوری سالم باقی مانده است که در سال ۱۸۲۰ ساخته شده اند.
پیانو کریستوفری با پیانویی که ما در دنیای مدرن می شناسیم، کمی متفاوت است. او در پیانوهای جدید به گونه ای عمل کرده بود که اگر چکش ها به ضربه در می آمدند، تنوع داینامیک بیشتری اتفاق می افتد. این ویدیو را تماشا کنید که در آکادمی شاهنشاهی موزه پیانو نواخته شده است که باعث می شود نگاه عمیقی به قسمت های داخلی یک پیانو اولیه داشته باشید و بتوانید تفاوت در سازها را هنگام تکامل مشاهده کنید.
ساز اصلی که کریستوفوری اختراع کرده بود، پیانو فورت نام گرفت که در زبان ایتالیایی به آن clavicembalo col piano e forte می گویند که به معنای هارپسیکوردی است که طبیعی تر و قوی تر نواخته می شود. کلمه پیانو در سال ۱۷۳۲ رواج بیشتری پیدا کرد، زیرا تازه در آن زمان تصمیم گرفته بودند که لغت پیانوفورت را کوتاه کنند . اگرچه ۵۰ سال طول کشید تا آن ها لغت پیانو را جا بیاندازند اما زمانی که موفق به انجام این کار شدند، این لغت به یک لغت همیشگی تبدیل شد.
محبوبیت پیانو در اروپا
در اواخر قرن ۱۸، تولید پیانو در اروپا رواج زیادی پیدا کرد و هر کشور سازنده پیانو، طراحی مخصوص به خودش را داشت. پیانو از انگلستان مکانیزم سنگین تر و حجم صدای بالاتری داشته است. در حالی که پیانو های ساخته شده در اتریش ، مکانیزم سبک تر و صدای لطیف تری داشتند. پیانو های ونیز به دلیل فریم و قاب های چوبی محبوبیت زیادی داشته و همچنین چکش موجود در پیانو از چرم ساخته شده بود. جالب است بدانید که ولفگانگ امادوس موزات پیانو های ونیز را ترجیح می داد، چون صدای ظریف تری نسبت به انواع پیانوهای امروزی داشتند.
تعداد کلید های موجود در پیانو روی کیبورد در همه آن ها یکسان نبود اما عدد رایج در تعداد کلید ها ۸۸ بود که ۵۲ عدد کلید سفید (یعنی خنثی) و ۳۶ عدد کلید سیاه (یعنی صدای صاف و تیز) روی پیانو وجود داشت. اکثریت پیانو های قدیمی کوچک تر از پیانو های مدرن بودند، زیرا فقط ۸۵ کلید داشتند.
اگر می خواهید کوچکترین پیانو در جهان را بشناسید، احتمالاً این کوچک ترین پیانو باشد!
با وجود این که بعضی از کارخانه داران فکر های بزرگتری داشتند، به همین دلیل پیانو هایی را با تعداد کلید بیشتری تولید کردند. به عنوان مثال پیانوی Imperial Bösendorfer ۹، عدد کلید اضافه داشت که طیف آن بین ۸ اکتاو کلی بود. پیانو های آن ها اغلب یک عدد کلاهک داشت که می توانست کلید های اضافه تر که پیانیست از آن ها استفاده نمی کرد را بپوشاند یا کلیدهایی با رنگ های متفاوت را نیز پوشش دهد. یکی دیگر از کارخانه داران به نام استوارت و پسرانش پیانویی را با ۱۰۲ کلید تولید کردند. البته کلیدهای اضافه تر از لحاظ ظاهر با انواع قبلی تفاوتی نداشتند.
تعداد کلید ها از جهات دیگر هم مورد بررسی قرار می گرفت. یکی دیگر از تولیدکنندگان پیانو به نام اسکنهات به تولید پیانو های اسباب بازی با ۴۴ یا ۴۹ کلید پرداخت. این نسخه از پیانو برای پیانیست هایی جذاب است که می خواهند از همه صداها در منزل لذت ببرند اما فضای کافی برای قرار دادن پیانو اصلی را ندارند.
Emánuel Moór
یکی دیگر از نسخه های این ساز به پیانو فورت Emánuel Moór مشهور بود. تفاوت اصلی بین این نسخه و نسخه های کلاسیک پیانو این بود که آن ها کیبوردهای دو تایی داشتند. مخترع این ساز جذاب، فردی به نام Emánuel Moór بود که بین سال های ۱۸۶۳ تا ۱۹۳۱ زندگی می کرد و یک آهنگساز و پیانیست بلغارستانی بود. این پیانو از دو عدد کیبورد در بالا و پایین یکدیگر ساخته شده بود . معمولاً کیبورد پایین ۸۸ عدد کلید داشت و کیبورد بالا کوچک تر بود و فقط از ۷۶ عدد کلید تشکیل شده بود.
نواختن آن ها کمی غیر عادی به نظر می رسید، زیرا هنگامی که کلید کیبورد بالایی را فشار می دادند، مکانیزم موجود در آن به گونه ای بود که کلید هماهنگ در کیبورد پایین هم به صدا در می آمد؛ با این تفاوت که اکتاو بالاتری داشت.
مکانیزم این پیانو ها پیشرفت کرده بود ، زیرا پیانیست می توانست با یک دست به دو اکتاو دسترسی داشته باشد که در پیانوی معمولی انجام این کار ممکن نبود. این پیانو از اجزای پیچیده ای ساخته شده بود که اصالت آن به هارپسیکوردهای دستی بر می گشت. از آن جایی که نواختن پیانو روی یک کیبورد جداگانه به شدت سخت بود و به حرکت دست نیاز داشت ، به همین دلیل این پیانو کمک زیادی به پیانیست ها کرده بود. البته هیچ گاه به تولید انبوه نرسید. از بعضی از انواع پیانو ها ( مثل Bösendorfer، Bechstein, Chickering, و Steinway & Sons) فقط ۶۰ عدد تولید شد.
پدال های پیانو
هنگامی که کریستوفوری پیانو را اختراع کرد ، پدال هایی را نیز اختراع کرد که برای هر پیانو یک پدال ثابت و استاندارد محسوب می شد.
اگر چه پیانو ها از زمان اختراع خود تغییر خیلی گسترده ای نداشتند، اما وسعت آن ها تغییر پیدا کرده است، و در طول سال ها دقت بیشتر و بیشتری پیدا کرده اند. البته هنوز معلوم نیست که پیانو ها باز هم ارتقا پیدا کنند یا خیر و هیچ کس نمی داند که نفر بعدی برای ایجاد ویژگی های جدید در پیانو ها کیست.
