فرهنگ شریف در سال 1310 در شهر آمل به دنیا آمد. پدرش، علیاکبر شریف، که خود اهل موسیقی بود، از همان کودکی او را به سمت یادگیری تار هدایت کرد. فرهنگ شریف از سنین پایین به موسیقی علاقهمند شد و توانست تحت نظر استادان بزرگی همچون علیاکبر شهنازی، عبدالحسین شهنازی، و موسی معروفی آموزش ببیند. این تعلیمات اولیه نقش بسزایی در شکلگیری مهارتهای وی در نوازندگی تار داشت.
جالب توجه است که از همان ابتدا سبکی کاملا متفاوت از استادان خویش و دیگر تارنوازان داشت به گونه ای که اگر یکی از آهنگ هایش را گوش دهیم، بلافاصله متوجه این خواهیم شد که نوازنده اش فرهنگ شریف است. وی با ابداعاتی در نحوهی انگشتگذاری و مضرابزنی روی سیمهای تار، از این ساز صدایی متفاوت درآورد، که بسیاری از کارشناسان موسیقی معتقدند، گیراترین صدای تولید شده از ساز تار می باشد.
آثار
از ایشان آثار متعددی باقی مانده است و یکی از پرکارترین نوازنگان یاد می شوند.
من میخوام به خونه خدا برم- موی سپید- دخترک ژولیده -بزم عاشقان- عالم شیرین- قطره شبنم -چشم سیه- شام و سحر- به یاد دوست- شفق- مرید خرابات- مرغ همایون- بزم خراباتیان- کوی باده فروشان- به یاد خالدی- آینه دار- معراج- دقیقه ای عشق- صد سال تار و …
آلبوم ها
عشاق-شور معشوق-کرشمه-اصفهان-چنگ اورنگ ۲ و ۱-زِبَر جَد-ساز و نوا-مونس جان ۲ و ۱-دردانه-سدره-نازنین یار-زخمه -عاشقانهها-زمرد و …
کارنامه هنری
فرهنگ شریف با خوانندگانی همچون شجریان، غلامحسین بنان، تاج، ایرج، محمودی خوانساری حسین قوامی، گلپا، تاج اصفهانی، دلکش، علیرضا افتخاری، مرضیه، حمیرا، هایده، روحانگیز و ناهید دایی جواد همکاری داشته است. همنوازی وی با همایون شجریان از جمله به یادماندنیترین آثار هنری این استادان به شمار میرود. وی در چندین فستیوال بین المللی از جمله فستیوال موسیقی برلین نیز شرکت داشته و در معرفی ساز تار به جهانیان بی نظیر عمل کرده است. همچنین در دانشگاه های مطرح آمریکا به تدریس موسیقی پرداخته است.
دست آوردها و نوآوری های وی در موسیقی آنقدر گسترده است که درنهایت موفق به کسب نشان درجه یک هنر شد (از نشانهای افتخار در ایران می باشد که توسط رئیسجمهور به کسانی اعطا میشود که فکر، ذوق و احساس خود را در راه بیان مفاهیم ارزشمند اسلامی- انسانی و اشاعه فرهنگ صرف می کنند).
وی با ذوق و قریحه ی بی مثالش، ملودیهایی بسیار فاخر، زیبا و ارزشمند ساختهاست. استفاده دقیق از ظرفیت تار به بهترین نحو، سکوتهای سنجیده، اجرای ماهرانه انواع کششها، تکیه بر خیال آزاد و رها، همچنین قدرت خلق موقعیتهای خلسهآور به هنگام تکنوازی و آفرینش کوکهای مختلف خاص، از ویژگیهای بارز هنر نوازندگی فرهنگ شریف بهشمار میرود به گونهای که سبک نوازندگی اش کاملا منحصر به خودش بوده و از هیچ نوازنده ی دیگری شنیده نشده است.
تار نوازی های بی نظیر فرهنگ شریف
نقش در آموزش موسیقی
فرهنگ شریف علاوه بر فعالیتهای اجرایی، نقش مهمی در آموزش موسیقی نیز ایفا کرد. او شاگردان بسیاری را تربیت کرد که بسیاری از آنها به نوازندگان و استادان بزرگی تبدیل شدند. تعهد او به آموزش نسلهای جدید موسیقیدانان، نشاندهنده عمق علاقه و توجه وی به آینده موسیقی سنتی ایرانی بود.
مرگ و میراث
فرهنگ شریف در 17 شهریور 1395 در تهران درگذشت. با درگذشت وی، موسیقی ایران یکی از بزرگترین چهرههای خود را از دست داد. اما آثار و میراث او همچنان زنده است و به عنوان منبع الهام برای نسلهای آینده موسیقیدانان ایرانی باقی خواهد ماند.