در این مقاله می خواهیم شما را با استاد فرامرز پایور آشنا کنیم و آثار زیبای ایشان را به شما معرفی کنیم. همچنین نمونه ویدئوهایی از بهترین سنتورنوازی های این استاد را برای شما تهیه کرده ایم که در ادامه می توانید ببینید.
مقدمه:
کشور ایران در پیشینه و شناسنامه خود همواره نام و نشان اساتید برجسته و مطرح جهانی را به ثبت رسانیده است. رشته های مختلف موسیقی در ایران دارای استعدادهای بی نظیری بوده و هست که نام استاد فرامرز پایور در بین نابغه های موسیقی ایران دیده می شود. در ادامه با سرگذشت این استاد و مهمترین فعالیت ها و آثار استاد پایور آشنا می شوید.
پست مشابه: دانلود رایگان کتاب آموزش سنتور فرامرز پایور با بهترین کیفیت (pdf)
مروری بر زندگی و فعالیت های مهم استاد فرامرز پایور
مردم کشورمان همواره از گذشته های دور تاکنون بعه داشتن هنرمندان و دانشمندان هموطن خود می بالیده اند. یکی از هنرمندان اصفهانی که در زمینه سنتور نوازی سابقه ای درخشان دارد استاد فرامرز پایور می باشد. فرامرز پایور در ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت. پایور آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی برومند بهره برد.
فرامرز پایور در سن ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی خان برومند بهره برد. هنگامى که فرامرز پایور برای فراگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا در خیابان ظهیرالاسلام رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل قدیم، استاد حبیب سماعی، می‌گذشت. فرامرز پایور یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و تا سال ۱۳۳۶ که استاد صبا درگذشت از آموزشهای وی بهره برد.
توی این پک فوق العاده، استاد علیرضا عبدالهی، سنتورنوازی رو از ابتدا جوری یادت میده که تو هیچ کلاس آموزشی یا پک دیگه ای نه دیدی نه شنیدی! در کمترین زمان سنتور نواز حرفه ای شو همه رو انگشت به دهان کن!
وی از سال ۱۳۳۳ فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و هنر وقت و از سال ۱۳۳۷ تدریس سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد.
نحوه سنتورنوازی پایور، سبک جدیدی بود که کمی هم رنگ و لعاب سبک حبیب سماعی را به خود گرفته بود و آن هم به دلیل تعلیمات استاد صبا بوده است. البته استاد صبا در نوازندگی سنتور مهارت و چیره دستی حبیب را نداشت ولی توانست از نظر اطلاعات پایه ای و شناخت ردیف موسیقی کمکهای شایانی به استاد فرامرز پایور بنماید.
استاد پایور به عنوان آهنگسازی تحصیل کرده که در نوازندگی سنتور به سبک و شیوه خاص خودش دست یافته بود هارمونی و کمپوزیسیون را در کلاس استاد بزرگ آن زمان، امانوئل ملیک اصلانیان آموخت. در سال ۱۳۴۱ برای ادامه تحصیلات کلاسیک از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد. از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسی دانشنامه گرفت و در تمام این سالها تلاش فراوانی در جهت معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل علمی و هنری دنیا داشت.
سبک نوازندگی استاد فرامرز پایور از همان ابتدا ( به استناد آثار باقیمانده از آن زمان) تا به حال، تقریبا ثابت مانده است. بدون تردید با گذشت زمان بر مهارت و چابکی نوازندگی اش افزوده شده است ولی سبک کلی وی ثابت بوده است.
چابکی و سرعت مضرابهای فرامرز پایور و در عین حال شمرده بودن ریزهایش (چنانکه معروف است که میگویند” در عین سرعت می توان تعداد ریزهایش را شمرد!”)، ویژگی خاص نوازندگی اوست. دقت بالای استاد فرامرز پایور چنان است که به ندرت دیده شده که نتی را به اشتباه اجرا کند. نگهداری و تنظیم صحیح وزن قطعات در اجراهایش همیشه مورد توجه بوده است. سر ضربها (آکسان ها) را به طور دقیق اجرا می کند و سرعت و تمپو قطعه تا پایان به خوبی حفظ می شود.
وی در اجراهای گروهی خود با تعدادی از نخبگان موسیقی ایرانی مانند جلیل شهناز و هوشنگ ظریف (تار)، رحمت‌الله بدیعى و علی اصغر بهاری (کمانچه)، حسن ناهید و محمد موسوی (نی)، حسین تهرانی و محمد اسماعیلی (تنبک) همکاری کرده‌است. در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد موسوی و محمد اسماعیلی، «گروه اساتید» را تشکیل داد و سرپرستی، آهنگسازی و نوازندگی سنتور را در آن به عهده گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری ارائه دادند.
تلاش‌های پایور، پلى بود بین میراث صبا و محجوبی و آن جریانی که جوانان موسیقی‌دان و تحصیل‌کرده در دانشکده هنرهای زیبا از اوایل دهه ۱۳۵۰ به راه انداختند و موسیقى ایرانی امروز را الگو شدند. در فاصله زمانی بین این دو، حدود پانزده سال، هیچ کس جز استاد فرامرز پایور، کار جدى و پی‌گیر در زمینهٔ موسیقى اصیل انجام نمى‌داد.
از دیگر ویژگیهای سنتورنوازی فرامرز پایور می توان به کم و زیاد کردن و یا خفه کردن مناسب و به موقع صدای سنتور اشاره کرد که تبحر وی در آن، زبانزد خاص و عام است. استاد فرامرز پایور هیچگاه در اجرای یک قطعه، خود را دربند یک اکتاو نمی کند و همیشه تا حد امکان از تمام اکتاوها و قابلیتهای سنتور استفاده می کند. علاوه بر اینها، استاد فرامرز پایور در قسمتهای آوازی قدرت بداهه نوازی بالایی نیز دارد و هیچ گاه بداهه نوازی هایش ملال آور و کسل کننده نیست و همینطور جواب آوازهایش، بسیار دقیق و حساب شده است که خود بسیار نیز روی این موضوع تاکید می کند.
استاد فرامرز پایور در سال 1376 دچار سکته مغزی شد و از همان زمان کلیه فعالیتهای هنری وی متوقف شده و در منزل به سر می برد. در سال 1386 و در آخرین تجلیلی که خانه موسیقی از وی کرد خواهر وی تندیس و لوح تقدیر را به نمایندگی از ایشان دریافت کرد.
تماشای این ویدئوهای بی نظیر را از دست ندهید: 20 تا از بهترین کلیپ های سنتور نوازی بزرگان موسیقی ایران (رایگان)
ویدئوی شماره 1- سنتور نوازی فرامرز پایور
ویدئوی شماره 2- سنتور نوازی استاد پایور
ویدئوی شماره 3- سنتور نوازی زیبای استاد پایور
ویدئوی شماره 4- سنتور نوازی استاد پایور
ویدئوی شماره 4- بداهه نوازی سنتور و چهارمضراب بیات ترک استاد پایور
می توانید آموزش های گام به گام سنتور را در سایت https://saziha.ir تجربه کنید. اگر هم سؤالی در این خصوص دارید در بخش نظرات مطرح نمایید تا به آنها پاسخ دهیم.
